Επιμέλεια: Δημήτρης Διατσίδης
17 Ιανουαρίου 2024, ο Anthony Gobert πέθανε μετά από μια σύντομη μάχη με μια μυστηριώδη ασθένεια. Ήταν 48 ετών. Μια σύντομη ανάρτηση στο Facebook από τη μητέρα του Άντονι, έγραψε: «Η καρδιά μου ραγίζει την ώρα που γράφω, καθώς ο πρώτος μου γεννημένος όμορφος γιος Άντονι πέθανε αργά σήμερα το απόγευμα. Τον αγάπησα από τη στιγμή που γεννήθηκε και θα τον αγαπώ μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω. Μερικές φορές ήταν λιγότερο δύσκολο να πει κάτι, αλλά πάντα είχε μια ευγενική καρδιά και νοιαζόταν για όλους. Δυστυχώς ήταν θύμα εθισμού που είναι βαθιά μέσα στις οικογένειές μας. Προσπάθησε πολλές φορές να γίνει καλύτερος αλλά δεν τα κατάφερε. Είμαι τόσο περήφανη για αυτόν και ευχαριστώ όλους εκείνους τους καλούς ανθρώπους που πρόσθεσαν στη ζωή του. Ξέρεις ποιος είσαι».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Έφυγε από τη ζωή ο Άντονι Γκόμπερτ. Ήταν 48.
Ο Gobert θεωρήθηκε ευρέως ως ένας από τους πιο ταλαντούχους αναβάτες της γενιάς του, έχοντας διεκδικήσει πολλούς τίτλους motocross και supercross στην πατρίδα του την Αυστραλία πριν διεκδικήσει το Αυστραλιανό Πρωτάθλημα Superbike το 1994 για την Winfield Honda στην πρώτη του προσπάθεια σε αυτό που θα αποδεικνυόταν ότι ήταν ο μοναδικός του μεγάλος Τίτλος αγώνων δρόμου.
Στο Phillip Island με την Muzzy Kawasaki πήρε δύο νίκες
Ήταν εξαιρετικός στο WorldSBK την ίδια χρονιά, κερδίζοντας τον δεύτερο Αγώνα στο Phillip Island ως δοκιμαστής οδηγός για την Muzzy Kawasaki, την ομάδα στην οποία θα έμενε για τις επόμενες δύο σεζόν, πριν μεταπηδήσει στη Lucky Strike Suzuki για μια άτυχη σεζόν του 1997, στην οποία θα έχανε τη συμμετοχή του βγαίνοντας θετικός για χρήση μαριχουάνας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
GP500 με την Suzuki το 1997
Στη συνέχεια, ο Gobert πέρασε τις επόμενες οκτώ σεζόν αγωνιζόμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες στο AMA Superbike Championship για ομάδες όπως η Vance & Hines Ducati, η εργοστασιακή ομάδα Yamaha και η Erion Honda, καθώς και μια σύντομη παρουσία στο WorldSBK το 2000 στην εργοστασιακή Bimota και επέστρεψε στην Αυστραλία στο Huntington Beach το 2005. Ο Gobert αγωνιζόταν σποραδικά στην Αυστραλία μέχρι τα τέλη του 2007 και μετά από αρκετές προστριβές με το νόμο, εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή το 2008.
Ο Gobert είναι και πάλι νικητής του WorldSBK, αυτή τη φορά με τους Vance & Hines Ducati στη Laguna Seca στον πρώτο Αγώνα
Ο Gobert σε δράση κατά τη σύντομη αλλά θεαματική πορεία του με την Bimota στο WorldSBK
Πρόσφατα εμφανίστηκαν μια σειρά από δυσάρεστα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που έδειχναν τον Gobert σχεδόν αγνώριστο σε σύγκριση με αυτόν που όλοι γνώριζαν και προκαλούσε μεγάλο πόνο στην οικογένεια Gobert, ειδικά καθώς περνούσε από θεραπεία για την τελικά θανατηφόρα ασθένειά του εκείνη την εποχή. Ο Paul Carruthers ήταν συντάκτης του Cycle News κατά τη διάρκεια των χρόνων που ήταν στην Αμερική ο Anthony Gobert και θυμάται με αγάπη τον συμπατριώτη του.
«Ως συντάκτης του Cycle News όταν ο Anthony Gobert έφτασε στη σκηνή, ήμουν εκεί για όλες τις νίκες του και όλα τα προβλήματα εκτός πίστας», λέει ο Paul. «Θυμάμαι ότι κάλυψα τον εναρκτήριο Γύρο του πρωταθλήματος AMA Superbike του 1998 στο Phoenix International Raceway όπου ήταν η πρώτη νίκη του Anthony στο AMA Superbike. Η νίκη ήρθε σε βάρος του αντιπάλου του και συμπατριώτη του Mat Mladin, με το ζευγάρι να μάχεται μαζί μπροστά για το μεγαλύτερο μέρος του Αγώνα.
«Οι συνεντεύξεις Τύπου ήταν ηλεκτρισμένες τότε με τα μέσα ενημέρωσης πιο νευρικά από τους αναβάτες, χάρη κυρίως στην προσέγγιση του Mladin. Το ζευγάρι των Αυστραλών προφανώς σεβόταν ο ένας τον άλλον, αλλά ήταν τελείως διαφορετικοί και δεν τους πείραζε να τσακώνονται ο ένας με τον άλλον. Η κριτική τους ήταν πάντα καλή. Αν ο Mladin έλεγε ότι η πίστα ήταν επικίνδυνη, ο Gobert θα έλεγε ότι του άρεσε. Και όσοι από εμάς έχουμε μαγνητόφωνα λατρεύαμε κάθε λεπτό του. Ο Gobert εμφανίστηκε στον πρώτο Αγώνα με την ομάδα Vance & Hines με φρεσκοβαμμένα κόκκινα μαλλιά και ένα πλατύ χαμόγελο. Ήταν φιλικός, αστείος και προφανώς τεράστιο ταλέντο».
«Με το Mat σε μια Suzuki με όλα όσα συνέβησαν με εμένα και την Suzuki, ήθελα να νικήσω τους πάντες, ειδικά την Suzuki», είπε ο Gobert μετά τη νίκη και μετά την απόλυσή του από την ομάδα MotoGP της Suzuki την προηγούμενη χρονιά.
«Δεν ήθελα να με περάσουν, οπότε είναι καλό να μείνω εδώ και να έχω και τα δύο Suzuki πίσω μου».
Ο Gobert (96), ο Miguel Duhamel (17) και ο Colin Edwards (45) περνούν ρόδα με ρόδα στην Daytona
«Ο Gobert κέρδισε Αγώνες, 11 από αυτούς στην κορυφαία κατηγορία AMA Superbike, ωστόσο ο Αυστραλός και ο μπελάς έμοιαζαν να πηγαίνουν μαζί. Αλλά, παραδόξως, σε όποια κατηγορία κι αν μπήκε, είχε ενδιαφέρον. Ήθελες να τα πάει καλά. Είχε μια τέτοια γοητευτική προσωπικότητα».
«Ο Gobert ήταν διασκεδαστικός. Ήταν διασκεδαστικό να συνομιλείς μαζί του γιατί ποτέ δεν ήξερες τι θα έλεγε. Ήταν διασκεδαστικό να παρακολουθείς αγώνες γιατί ήταν τόσο καλός. Και ήταν διασκεδαστικό να τα βλέπεις όλα να εξελίσσονται. Θα έμπαινε σε μπελάδες, αλλά επέστρεφε στην πίστα με τόση ταχύτητα που θα έκανε τους ανθρώπους να ξεχάσουν τα προβλήματα».
«Σε έναν κόσμο με αυτά που λέγανε για τον Gobert τον τελευταίο καιρό, φαινόταν ότι είχε την ικανότητα να μπορεί να κάνει αρκετά εξαιρετικά πράγματα και ταυτόχρονα να σε κάνει να ξεχάσεις αυτά που σε έκαναν να κουνάς το κεφάλι σου και να ελπίζεις για το καλύτερο».
«Ήταν η δουλειά μου να αναφέρουμε τα προβλήματα του Gobert καθώς και τους θριάμβους του κατά τη διάρκεια της καριέρας του, οπότε υπήρχαν στιγμές που δεν ήταν ευχαριστημένος μαζί μου. Αλλά πάντα ξεπερνούσαμε την άβολη συζήτηση και στο τέλος της θα επιστρέφαμε στο γέλιο μαζί. Θα θυμάμαι τον Gobert για το πόσο καλός ήταν σε μια μοτοσυκλέτα, πόσο καλά συμπεριφερόταν στους ανθρώπους, το φιλικό του χαμόγελο και το γεγονός ότι πήρε ό,τι μπορούσε από μια ζωή που τελείωσε λυπηρά και πολύ σύντομα».
Αναπαραγωγή άρθου από εδώ
