Ουκρανία: Το θέατρο του Μικολάιφ γιορτάζει τα 100 χρόνια του στο υπόγειο, λόγω της ρωσικής επίθεσης

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του θεάτρου στο Μικολάιφ. Μια επέτειος που δεν μπορεί να γιορταστεί, λόγω του πολέμου. Τα καθίσματα εδώ είναι καλυμμένα για να προστατεύονται από τα κομμάτια που πέφτουν από την οροφή και τον πολυέλαιο, λόγω των ρωσικών χτυπημάτων.

Ο Αρτέμ Σβίστουν είναι ο διευθυντής του θεάτρου: «Δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τις εκδηλώσεις στη μεγάλη μας σκηνή κάτω από την οροφή. Είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς δεχόμαστε πολλά πυραυλικά χτυπήματα στο κέντρο της πόλης. Κατά τη διάρκεια των συναγερμών, πρέπει να κατεβαίνουμε στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Γι’ αυτό πραγματοποιούμε τις εκδηλώσεις μας στη σκηνή στο κελάρι όπου ο κόσμος βρίσκεται σε ασφαλές μέρος».

Πέρα από τις παραστάσεις που γίνονται για τους εκτοπισμένους σε άλλους χώρους, η ζωή του θιάσου συγκεντρώνεται πλέον σε αυτή την υπόγεια αίθουσα που παλιά ήταν γυμναστήριο. Σήμερα είναι μια θεατρική σκηνή στο καταφύγιο: «Εδώ λοιπόν είναι το μέρος όπου δεχόμαστε πλέον τους θεατές. Εδώ ανεβάζουμε τα έργα, τις παραστάσεις και τις συναυλίες της Φιλαρμονικής» επισημαίνει ο διευθυντής.

Η Όλια Στόροζιουκ είναι μια νεαρή τραγουδίστρια και ηθοποιός. Παίρνει δύναμη κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου, από τους συναδέλφους της, καθώς και από τα σχόλια του κοινού: «Για αυτό ξυπνάω κάθε πρωί. Ξέρω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη τη δουλειά μου. Όταν τραγουδάω ή παίζουμε στη σκηνή, τότε ο κόσμος έρχεται και λέει “Ευχαριστούμε! Ήταν καταπληκτικά! Αυτή την ώρα ή τα 90 λεπτά, επιστρέψαμε στη ζωή που είχαμε, σ’ αυτή την υπέροχη, γαλήνια ζωή του παρελθόντος”».

Το θέατρο δεν είναι μόνο διασκέδαση. Βοηθά τους θεατές να ξεπεράσουν τη δυσκολία να ζουν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Ο χωρισμός από τα αγαπημένα πρόσωπα είναι από τα πιο δύσκολα ζητήματα. Ένα από τα πρόσφατα έργα που ανέβηκαν εδώ για όλη την οικογένεια, ονομάζεται «Οι γάτες πρόσφυγες».

Η Κατερίνα Μποντάνοβα είναι ηθοποιός, σκηνοθέτις και επικεφαλής της ομάδας: «Είναι μια διδακτική ιστορία. Οι γάτες που πρωταγωνιστούν μοιάζουν στους ανθρώπους. Δείχνουμε στα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση όταν ήρθε η καταστροφή στο σπίτι μας, στην Ουκρανία. Πώς να παραμείνουμε ήρεμοι και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Δεν είναι ακριβώς ένα παραμύθι, γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα μας δεν είναι παραμύθι».

Το θέατρο χτυπήθηκε από πύραυλο το φθινόπωρο και παρόλα αυτά συνέχισε τη λειτουργία του, σχεδόν αμέσως μετά. «Η ζωή δεν σταματά», «δεν σταματά» επαναλαμβάνει ο σκηνοθέτης του θεάτρου σαν μάντρα, «το θέατρο ζει».