Τέσσερις δημιουργοί θυμούνται το 2023 και εξηγούν τι θα ήθελαν για το 2024

Το 2023 ήταν μία αρκετά παράξενη και δύσκολη χρονιά για τον κόσμο και τον καθένα από εμάς.

Το CNN Greece επέλεξε τέσσερις από τους πολλούς καλλιτέχνες και δημιουργούς που είδαμε να περνάνε από τη σελίδα του πολιτισμού του CNN Greece και τους ρωτήσαμε σχετικά με τη χρονιά που πέρασε, τα αρνητικά και τα θετικά της όπως επίσης και για τις επιθυμίες και τα σχέδια τους για το 2024.

Μερικοί από τους καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς και επιστήμονες που μίλησαν με το CNN Greece ήταν ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Γιώργος Αθανασίου, ο ηθοποιός Μελέτης Ηλίας, η καλλιτέχνιδα Έλενα Δήμητρα Χαντζή, ο συγγραφέας Νίκος Ξένιος, ο θεατρικός σκηνοθέτης Ορέστης Τάτσης, η ηθοποιός Ελένη Καρακάση, ο μουσικός και συνθέτης Πέτρος Κλαμπάνης, ο χορογράφος Φάνης Σακελλαρίου, ο θεατρικός σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός, το συγκρότημα Night is Young, η καλλιτέχνιδα Κατερίνα Καρατζαφέρη, ο φωτογράφος Πολύβιος Ανεμογιάννης, ο τραγουδιστής Δημήτρης Μπάσης, η συγγραφέας Βάσω Χριστοδούλου, η ηθοποιός Ηλιάνα Μαυρομάτη, η καθηγήτρια του ΕΜΠ Τώνια Μοροπούλου, ο σκηνοθέτης Amos Gitai, η σκηνοθέτης Ασημίνα Προέδρου, ο συγγραφέας Αλέξανδρος Κάσσης, ο curator Κώστας Πράπογλου, ο συγγραφέας Μιχάλης Αλμπάτης, ο μουσικός Άρης Νικολόπουλος, ο συγγραφέας Θανάσης Μήνας, ο επιστήμονας Ξενοφών Μουσάς, ο δύτης Κώστας Θωκταρίδης και ο συγγραφέας Δημήτρης Αλιμπέρτης

Και τι περιμένουν από την επόμενη χρονιά τέσσερις εξ αυτών;

Το φανταστικό μυθιστόρημα είναι κάτι όχι και τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα, κι όμως ο Νίκος Ξένιος είχε τα κότσια να γράψει μία ιστορία βγαλμένη από ένα πολύ κοντινό μέλλον, ένα μέλλον ζοφερό και χωρίς ελπίδα.

Η ιστορία του νέου του βιβλίου μπορεί να τρομάξει αλλά την ίδια στιγμή δίνει τελικά ελπίδα μέσω του έρωτα.

Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου μας μετέφερε σε ένα όχι πολύ μακρινό κόσμο όπου η βλάστηση έχει πλέον εξαφανιστεί, η ερημοποίηση έχει προχωρήσει και οι άνθρωποι ζουν εντελώς αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον.

Ο Νίκος Ξένιος μας συνάντησε σε ένα καφέ στην Κυψέλη και μίλησε μαζί μας για το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Αλλοτεκοίτη» το οποίο κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Κριτική. Ένας άνθρωπος φιλικός και ζεστός που έχει πολλά να πει για την λογοτεχνία, τη ζωή αλλά και την καθημερινότητα στην Αθήνα. Ο Νίκος Ξένιος μας εξήγησε γιατί έγραψε το νέο του βιβλίο, από πού πήρε την έμπνευση για την υπέροχη ιστορία που περιγράφει και γιατί πρέπει όλοι μας να την διαβάσουμε.

Ο Nίκος Ξένιος γεννήθηκε στο Χαρτούμ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Ρέθυμνο και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι και είναι Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου και συνεργάζεται με τη βιβλιοφιλική ιστοσελίδα bookpress.gr. Επίσης, είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

Ως διδάκτορας της Πολιτικής Φιλοσοφίας δημοσίευσε μελέτες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Συνεργάστηκε στο Λεξικό Θεατρικών Όρων (Κοάν), και στην Ισπανική Γραμματική του Στ. Ροδαρέλλη (Ίασπις) και συμμετείχε στον τόμο Greek Magic (Routledge).

Έχει συνεργαστεί με διάφορα επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Η συλλογή διηγημάτων του Το άχτι (Φαρφουλάς) προτάθηκε από το περιοδικό Διαβάζω για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου 2011. Το 2012 κυκλοφόρησε, από τις ίδιες εκδόσεις, η νουβέλα του Ένα τριάρι για τον Οιδίποδα, που διασκευάστηκε από τον ίδιο για να ανέβει ως θεατρικό αναλόγιο στην Κυπριακή Πρεσβεία Αθηνών. Από τις εκδόσεις Κριτική κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία (2017), Τα σπλάχνα (2019), Αλλοτεκοίτη (2023).

Τι είναι αυτό που σε σημάδεψε το 2023; Ήταν μια σημαντική χρονιά για σένα;

Νίκος Ξένιος: Συνέβησαν πολλά αντιφατικά πράγματα το 2023. Από πού ν’αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Να μιλήσεις για τη ραγδαία κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση στους ωκεανούς; Για τους σεισμούς, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές σε όλη τη ζώνη χωρών γύρω από τη Μεσόγειο και τους κυκλώνες στον Ειρηνικό και στο Μεξικό; Για την οικονομία της Ευρωζώνης, που απορροφά όλο και περισσότερα κράτη, παρά το γεγονός ότι το μέλλον της δεν προδιαγράφεται καθόλου ευοίωνο; Για τον εμφύλιο στο Σουδάν και στο Μιανμάρ; Για τα μέλη θρησκευτικών αιρέσεων που αυτοκτονούν ομαδικά στην Κένυα; Για τη νέα γενοκτονία στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ; Για την άρνηση της Φωνής των Αυτόχθονων στην Αυστραλία; Ή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν η Ουγκάντα νομοθετεί σήμερα, το 2023, θανατική ποινή για τους ομοφυλόφιλους; Στην Τουρκία με τα μηδενικά ανθρώπινα δικαιώματα ο Ερντογάν συνεχίζει να υποδύεται τον φιλάνθρωπο και η πολιτική εξαθλίωση του πλανήτη συνεχίζεται αδιαλείπτως, ενώ σημειώνεται η δεύτερη μεγαλύτερη τραπεζική πτώση στην ιστορία των ΗΠΑ. Ο Πούτιν αρνείται να παραιτηθεί από τα πυρηνικά όπλα και ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, παρότι τα κανάλια έχουν στρέψει αλλού την τηλεθέαση τους. Πώς να μην σε σημαδέψουν όλα αυτά; Νομίζω, όμως, πως η αμοιβαία εξαπόλυση βίας και κτηνωδίας ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη είναι το γεγονός που κηλιδώνει περισσότερο αυτήν τη χρονιά και είναι όνειδος για τον πολιτισμένο κόσμο.

Τι θέλεις να ξεχάσεις και τι να θυμάσαι από το 2023;

Νίκος Ξένιος: Δυστυχώς υπερισχύουν τα δυσάρεστα γεγονότα: θα ήθελα να πάθω άνοια και να ξεχάσω την άνοδο των «λαϊκών» κομμάτων στην Ισπανία και στην Ελβετία, την άνοδο του Πάβελ στην Τσεχία, του Όρπο στη Φινλανδία, του Φίτσο στη Σλοβακία, του Μιλάτοβιτς στο Μαυροβούνιο, του Λούξον στη Νέα Ζηλανδία, του Βο Βαν Θουόνγκ στο Βιετνάμ, του Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα, του Πένια στην Παραγουάη, του Νομπόα στον Ισημερινό, του Τινανί στον Νίγηρα, του Τσούπου στο Μπαγκλαντές, του Σανμουγκαράτναμ στη Σιγκαπούρη και του Τινούμπου στη Νιγηρία. Θα’θελα να ξεχάσω πως ο Ορμπάν θριαμβεύει στην Ουγγαρία και πως οι βαλτικές χώρες κάνουν συντηρητική στροφή. Πως το ΣΥΡΙΖΑ έχει πάθει σύγχυση αρχών και ιδεολογίας. Αντίθετα, θα ήθελα να θυμάμαι πως στη Βραζιλία έχασε τις εκλογές ο Μπολσονάρου! Θα ήθελα να συγκρατήσω το γεγονός ότι στην Ταϊλάνδη και τη Γουατεμάλα επιτέλους κερδίζουν κάποιες προοδευτικότερες δυνάμεις, για να ξεχάσω τα χάλια της Ευρώπης! Θα ήθελα να θυμάμαι πως υπάρχουν ακόμη φωνές που προβάλλουν αντίρρηση στο ισοπεδωτικό ρεύμα μικρόνοιας και συντηρητισμού που πνέει στον κόσμο.

Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για το 2024;

Νίκος Ξένιος: Σε επίπεδο προσωπικών επιδιώξεων, θα ήθελα μια σχολική χρονιά με λιγότερη τοξικότητα και περισσότερες ελεύθερες παρεμβάσεις εκ μέρους των μαθητών μου. Θα ήθελα να δω τη νέα γενιά αποφοίτων του Λυκείου να κρίνει αντικειμενικότερα τον επείγοντα χαρακτήρα των γεγονότων ανά την υφήλιο και να πάρει στα χέρια της την κατάσταση, χωρίς να προσφύγει σε παλιούς και ξεπερασμένους πολιτικούς ελιγμούς. Θα ήθελα με τη διδασκαλία μου να συμβάλω σ’ αυτό, έστω και ελάχιστα. Δεν μπορώ να έχω υπερφίαλες επιδιώξεις, όπως καταλαβαίνεις. Ωστόσο, θα ήθελα το καινούργιο μου μυθιστόρημα («Αλλοτεκοίτη», εκδόσεις Κριτική) να συμβάλει στη διάνοιξη ενός διαλόγου πάνω στο κατεπείγον ζήτημα της κλιματικής κρίσης, επειδή πιστεύω πως αυτός ο διάλογος θα καθορίσει τις νέες ιδεολογικές τάσεις του 21 ου
αιώνα: καθώς συζητούσαμε με φίλους για την έκπτωση των ιδεωδών της Αριστεράς και την ιστορική αποτυχία των κινημάτων, καταλήξαμε στην πρόβλεψη ότι ο όρος «προοδευτικός» στον αιώνα που διανύουμε θα είναι συνώνυμος με τον όρο «μαχητής οικολόγος». Και ότι οι αγώνες για την επιβίωση του πλανήτη θα είναι, εφεξής, το νέο terrain όπου θ’ αναδεικνύονται οι ήρωες και οι επαναστάτες, στον αγώνα τους ενάντια
στα οργανωμένα συμφέροντα.

Η Ελένη Καρακάση είναι μία ηθοποιός με πολύ μεγάλο και σπουδαίο βιογραφικό, η οποία από πολύ μικρή ηλικία ασχολείται με την υποκριτική και έχει συμμετάσχει σε πολλές επιτυχημένες σειρές όπως οι «Άγριες μέλισσες» και φέτος την απολαμβάνουμε στη σειρά «Οι Πάνθεοι». Εκτός από την τηλεόραση έχει δραστηριοποιηθεί και στο θέατρο και μέσω των ρόλων που υποδύεται πάντα καταφέρνει να κερδίσει τις καλύτερες κριτικές και εντυπώσεις.

Τέτοια δύναμη και όρεξη για ζωή σπάνια συναντάει κανείς, ακόμη και σε νεαρά κορίτσια. Κάπως έτσι νιώσαμε όταν συναντήσαμε από κοντά την Ελένη Καρακάση, μία ηθοποιό που με τη παρουσία της και την λαμπρότητα της τιμάει το ελληνικό θέατρο και την τηλεόραση.

Το CNN Greece την συνάντησε σε ένα καφέ στο Κουκάκι και μίλησε μαζί της για τα πάντα, για τη ζωή, το έργο της, για το πόσο σημαντικη είναι η υγεία στη ζωή μας, για το πως δεν αντέχει να βρίσκεται μακριά από το θέατρο και την τέχνη της.

Τι ήταν αυτό που σε σημαδεψε το 2023; Ήταν μία σημαντική χρονιά για σένα;

Ελένη Καρακάση: Θα απαντήσω πρώτα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα γιατί ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να ασχοληθώ με ουσιαστικά θέματα υγείας που αφορούσαν εμένα. Ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να ψάξω να βρώ ανθρώπους που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να ξεπεράσω Θέματα που δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ πριν, που μπήκαν με έναν τρόπο ξαφνικά στη ζωή μου και που δυσκολεύουν πάρα πολύ την καθημερινότητά μου. Όσον αφορά στο πρώτο Θέμα της ερωτήσης αυτό που με σημάδεψε είναι όλη αυτή η ευκολία που ξεκινάει ένας πόλεμος με θύματα πάντα τους αθώους. Και που φυσικά λόγω συμφερόντων αυτοί που μπορούν να τον σταματήσουν δεν τον σταματούν.

Τι θέλεις να ξεχάσεις και τι να θυμάσαι από το 2023;

Ελένη Καρακάση: Πολλά θα ήθελα να ξεχάσω αλλά νομίζω ότι δεν είναι σωστό να ξεχάσω. Πρέπει να τα θυμάσαι πρώτον γιατί αν είναι λάθη να μην τα ξανακάνεις και δεύτερον για να ευγνωμονείς αυτούς τους ανθρώπους που σε βοήθησαν να τα ξεπεράσεις και για να βοηθήσεις ανθρώπους που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν ίδια θέματα με σένα, να καταλάβουν ότι υπάρχει κάποιος δίπλα τους.

Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για το 2024;

Ελένη Καρακάση: Τώρα μου βάζεις δύσκολα. Νομίζω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έχω κάνει προγραμματισμό τι θα κάνω στην επόμενη χρονιά. Παρόλο που είμαι ένας άνθρωπος που ζω με πρόγραμμα στη ζωή μου. Αυτό που μπορώ να πω είναι σε ό,τι έχει σχέση με μένα θα προσπαθήσω να αφιερώνω πιο πολύ χρόνο σε μένα, εννοώντας να κάνω πράγματα που κάνουν καλό και με ευχαριστούν, κοινώς να με προσέχω περισσότερο.

Το «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» είναι ένα θεατρικό έργο διαχρονικό, συγκλονιστικό, μοναδικό στο είδος του.

Και ο Ορέστης Τάτσης είναι ένας σκηνοθέτης που τολμάει να σπάσει τα στεγανά της τέχνης του και ανεβάζει το κλασικό αυτό έργο του Άλμπι στο «Από Μηχανής Θέατρο» με τον δικό του πρωτότυπο τρόπο.

Το CNN Greece συναντήθηκε με τον σκηνοθέτη σε ένα παλιό στέκι του επί της Καλλιδρομίου και έκανε μαζί του μία διαφωτιστική συζήτηση για το θέατρο, τα Ιωάννινα από όπου κατάγεται, τους χαμένους φίλους, την κατάσταση με τους ανθρώπους του θεάτρου στην Ελλάδα και πολλά άλλα.

Ο Ορέστης Τάτσης γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε στην Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Φ.Π.Ψ.). Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Πολιτιστική Διαχείριση του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Συνεργάζεται συστηματικά με την ΈΩΣ- art σε σεμινάρια και μαθήματα θεάτρου.

Δίδαξε στη Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας Ιστορία θεάτρου και Φιλοσοφία. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Η μπέμπα» του Δ. Τσεκούρα, «Η Μαρκησία ντε Σαντ» του Γιούκιο Μισίμα, «Τα μάγια της πεταλούδας» του Φ. Γ. Λόρκα, «Η Φθορά» του Δ. Τσεκούρα, «Τερματικός σταθμός» του Κ. Τζαμιώτη, «Μια εξαιρετικά απλή δουλειά» του Κ. Τζαμιώτη, «Εξόριστοι εις τας Αθήνας» βασισμένη στο μυθιστόρημα «κρίσις» του Αρκάδιου Λευκού, «Το δέντρο που αγαπούσε» της ομάδας ΒΙΔΑ, «ο Πύργος» του Φραντς Κάφκα, «Το τέλος της μικρής μας πόλης» βασισμένη στο διήγημα «Τάφος» του Δημήτρη Χατζή. Είναι σύμβουλος δραματουργίας και σταθερός συνεργάτης της ομάδας χορού “Creo”, Καλλιτεχνικός διευθυντής της Α.Μ.Κ.Ε. «Ρέον» με την οποία έχει πραγματοποιήσει παραγωγές θεάτρου και σύγχρονου χορού, εκθέσεις ζωγραφικής και άλλες πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Δ. Γιαννακόπουλο, Β. Νικολαίδη, Α. Αντύπα και ως σχεδιαστής φωτισμών.

Κείμενα του έχουν συμπεριληφθεί σε εκδόσεις (Ομοίωμα Δημοκρατίας εκδ. Εξάρχεια), προγράμματα παραστάσεων (Κ.Θ.Β.Ε., ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων κ.ά.), περιοδικά (Βαβυλωνία,Contact, City Vibes), εφημερίδες (Εφημερίδα των Συντακτών, Αυγή, Σύγχρονη Έκφραση, Ηπειρωτικός Αγώνας) και στο διαδίκτυο (TVXS) με θέμα την πολιτική, το θέατρο, τη ζωγραφική, το βιβλίο κ.α.. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Λόγου και Κριτικής «το έρμα» στο οποίο αρθρογραφεί.

Τι ήταν αυτό που σε σημάδεψε το 2023; Ήταν μία σημαντική χρονιά για σένα;

Ορέστης Τάτσης: Όταν συμβαίνουν πόλεμοι και γενοκτονίες όπως αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν είναι εύκολο να μιλάς προσωπικά. Παράλληλα αυτό που συνέβη μέσα στη χώρα δεν μπορεί να μη σε στιγματίσει. Το γεγονός ότι πνίγηκε η Θεσσαλία, οι φωτιές στον Έβρο αλλά και η δύσκολη καθημερινότητα των ανθρώπων δεν μπορεί να μην σε στιγματίσει. Σε προσωπικό επίπεδο η απώλεια του πατέρα μου.

Τι θέλεις να ξεχάσεις και τι να θυμάσαι από το 2023;

Ορέστης Τάτσης: Δεν επιθυμώ να ξεχνάω τίποτα. Αν ξεχνάμε δεν μαθαίνουμε και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Προσωπικά θέλω και θα θυμάμαι την συνεργασία μου με ανθρώπους στη δουλειά, τόσο το καλοκαίρι στο «Τέλος της μικρής μας πόλης» όσο και το φθινόπωρο στο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ».

Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για το 2024;

Ορέστης Τάτσης: Οι επιδιώξεις ακούγονται σαν να μιλάς για ένα προσωπικό όραμα και συγκεκριμένο. Εγώ λοιπόν αντιθέτως θα ήθελα κάτι γενικό, να μου δοθεί η δυνατότητα να κάνω κάτι ή να συμβάλω σε κάτι που θα έκανε αυτό που βιώνουμε καλύτερο, πιο ανθρώπινο.

Ο Πέτρος Κλαμπάνης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για όσους ασχολούνται έστω και λίγο με την εγχώρια jazz σκηνή.

Ο κοντραμπασίστας και συνθέτης είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της νέας γενιάς που ξέρει τι θέλει και γνωρίζει πώς να το αποκτήσει από το όργανο του.

Πρόσφατα ήταν στην πρώτη φάση για τις υποψηφιότητες των Grammy, μία μοναδική τιμή και κατάκτηση για τα ελληνικά αλλά και διεθνή μουσικά δρώμενα.

Το CNN Greece βρέθηκε με τον Πέτρο κι έκανε μαζί του μία υπέροχη κουβέντα σχετικά με την κατάσταση της μουσικής στην Ελλάδα, τι τον πειράζει και τι τον ενοχλεί, τι αγαπάει, τη νέα του ζωή στην Αθήνα και πολλά άλλα.

Το νέο άλμπουμ «Tora Collective» του Πέτρου Κλαμπάνη που έχει αγαπηθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, συνδυάζοντας σπουδαίους μουσικούς από τον κόσμο της jazz και την ελληνική παράδοση, φέρνει έναν νέο μουσικό κόσμο στα αυτιά μας.

Ο Πέτρος, χρόνια κάτοικος Νέα Υόρκης, έχει ζήσει τη παγκόσμια σκηνή της σύγχρονης jazz όσο λίγοι Έλληνες συνάδελφοι του, έχει συνεργαστεί με τα πιο σπουδαία ονόματα της σκηνής και πλέον με το νέο του άλμπουμ πηγαίνει τα όρια της μουσικής του ακόμη πιο πέρα.

Ο Κλαμπάνης έχει συνεργαστεί με παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες όπως οι Greg Osby, Jacques Morelenbaum, Oded Tzur, Arooj Aftab, Anushka Shankar, Shai Maestro, Marcus Gilmore, Gilad Hekselman, Jonathan Blake, Jean-Michel Pilc, μεταξύ πολλών άλλων.

Ο εκτενής κατάλογος των συναυλιών του περιλαμβάνει Carnegie Hall, Lincoln Center, The Blue Note, The Kennedy Center, the Museum of Modern Art (MoMA NYC), Barbican (Λονδίνο), Roskilde (Δανία), NOSPR (Πολωνία), Glastonbury (Ηνωμένο Βασίλειο ) , Rock in Rio (Λισαβόνα), JazzAhead (Βρέμη), Jazzkaar (Tallinn), Athens Jazz Festival, XJazz Festival (Βερολίνο), καθώς και Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Ίδρυμα Ωνάση (NYC) και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Νιάρχος (Αθήνα).

Τι ήταν αυτό που σε σημάδεψε το 2023; Ήταν μία σημαντική χρονιά για σένα;

Πέτρος Κλαμπάνης: Νομίζω αυτό που με σημάδεψε είναι η κυκλοφορία του νέου μου άλμπουμ, το Tora Collective, γιατί ήταν κάτι που το είχα πολλά χρόνια στο συρτάρι κι έπρεπε κάπως επιτέλους να βγει και να το ακούσει ο κόσμος, να πάρει το δικό του σχήμα και χρώμα. Το άλμπουμ αυτό ηχογραφήθηκε από το 2021 αλλά το 2023 καταφέραμε τελικά να το βγάλουμε κανονικά. Αυτό είναι που ορίζει την πραγματικότητα μου σαν μουσικός και συνθέτης, κι ότι άλλο αυτό ακολουθεί, δηλαδή τις περιοδείες μας για την παρουσίαση του σε όλο τον κόσμο.

Τι θέλεις να ξεχάσεις και τι να θυμάσαι από το 2023;

Πέτρος Κλαμπάνης: Αυτό που θέλω να ξεχάσω είναι ο πόλεμος στο Ισραήλ και στη Γάζα, κάτι τόσο άσχημο που στιγματίζει όλο τον κόσμο με πολύ άσχημη πινελιά. Έχω πολλούς συνεργάτες από το Ισραήλ που δεν συμφωνούν με όσα γίνονται και όσα κάνει η κυβέρνηση τους. Όλο αυτό το μακελειό και η αιματοχυσία πρέπει να σταματήσει. Αυτό είναι κάτι που θέλω να ξεχάσω σίγουρα. Ο πόλεμος όπου και αν συμβαίνει είναι ένας καρκίνος της ανθρωπότητας. Από την άλλη βέβαια είναι σχεδόν αδύνατον κανείς να ξεχάσει κάτι τέτοιο. Μακάρι να μπορούσα. Αυτό που θέλω να θυμάμαι είναι ότι πέρασε για τα καλά πλέον η καραντίνα και ο κόσμος πάλι ενδιαφέρεται για τη μουσική και τις συναυλίες και δεν υπάρχει πλέον αυτό το αίσθημα της απομόνωσης που ζήσαμε με την πανδημία.

Ποιες είναι οι επιδιώξεις σου για το 2024;

Πέτρος Κλαμπάνης: Θα κάνουμε ένα νέο άλμπουμ με το τρίο μου, το οποίο έχουμε ήδη ηχογραφήσει και το δουλεύουμε τώρα και θέλουμε να κυκλοφορήσει μέσα στο 2024. Θα βγει σε cd και σε βινύλιο. Κι επίσης είναι αυτό το νέο πρότζεκτ που έχω ξεκινήσει με το δικό μου label, την PK Music, η τελευταία κυκλοφορία που έχουμε βγάλει είναι από τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο τον τρομπετίστα.