Οι απόκοσμοι πίνακες διάσημου Ιάπωνα καλλιτέχνη που προέβλεψαν το μέλλον

Στη χώρα της Hello Kitty, της κουλτούρας των kawaii («χαριτωμένα») και της νεο-ποπ τέχνης της Ιαπωνίας της δεκαετίας του 1990, ο Tetsuya Ishida ήταν κάτι το ακραίο.

Ο σουρεαλιστής καλλιτέχνης, που πέθανε το 2005 σε ηλικία 31 ετών, ξεχώρισε γιατί στο έγο του αποτύπωσε ένα βαθύ, σκοτεινό υπόγειο ρεύμα άγχους και φόβου.

Οι απόκοσμοι πίνακες του με μισθωτούς και μαθητές, αποπνέουν μοναξιά, παραλογισμό και απελπισία, δίνοντας μια ματιά στο πώς ήταν να είσαι μέρος της «χαμένης γενιάς» της Ιαπωνίας – οι νέοι που βρέθηκαν ταλαιπωρημένοι από τα οικονομικά και κοινωνικά δεινά της χώρας τη δεκαετία του 1990 και αρχές της δεκαετίας του 2000.

Στο έργο του Ishida «Refuel Meal» το 1996, μια σειρά ανέκφραστων, ρομποτικών εργαζομένων με ποδιές και καπέλα ταΐζουν ανώνυμους άντρες μέσω συσκευών που μοιάζουν με τρυπάνια ή αντλίες βενζίνης. Στο «Gripe», που κυκλοφόρησε το επόμενο έτος, ζωγράφισε μια καμπυλωτή φιγούρα με ένα κουρελιασμένο κοστούμι, το σώμα του παγιδευμένο καθώς φαίνεται να μεταμορφώνεται σε βιομηχανικό περονοφόρο ανυψωτικό.

Τα παιδιά που απεικόνιζε ήταν, συχνά απόκοσμα. Στο κομμάτι «Prisoner» του 1999, μια γιγάντια φιγούρα είναι ενσωματωμένη μέσα σε ένα κτίριο – μια παιδική εκδοχή του Γκιούλιβερ. Αντί για σχοινιά, το σώμα του συγκρατείται από τη δομή ενός σχολικού κτιρίου. Σχεδόν πανομοιότυπα παιδιά με ρούχα γυμναστικής στέκονται γύρω του στην παρακείμενη παιδική χαρά, αν και κανένα δεν φαίνεται να αλληλεπιδρά με αυτόν ή μεταξύ τους – μια όχι και τόσο λεπτή κριτική στο ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Τη δεκαετία του 1990, η ταχεία ανάπτυξη της Ιαπωνίας σταμάτησε απότομα μετά από μια οικονομική φούσκα – που βασίστηκε στην κερδοσκοπία της αγοράς και στις διογκωμένες τιμές των ακινήτων την προηγούμενη δεκαετία. Η φούσκα έσκασε ξαφνικά, οδηγώντας τη χώρα σε μια μακρά περίοδο στασιμότητας.

PHOTO 1 / 3

Photo 1/3

Photo 2/3

Photo 3/3

Κατά τη διάρκεια μόλις δέκα ετών, ο Tetsuya Ishida (1973–2005) παρήγαγε ένα εντυπωσιακό σύνολο έργων με θέμα την ανθρώπινη απομόνωση και αποξένωση. Οι πίνακές του αποτυπώνουν τα συναισθήματα της απελπισίας, της κλειστοφοβίας και της συναισθηματικής απομόνωσης που κυριάρχησαν στην ιαπωνική κοινωνία, ακόμη -ή ίσως ιδιαίτερα- στον απόηχο της ραγδαίας τεχνολογικής της προόδου.

Από την πρώιμη καριέρα του μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 2005, ο Ishida δημιούργησε ζωντανές αλληγορίες για τις προκλήσεις της ζωής και το πεσμένο ηθικό της Ιαπωνίας σε πίνακες ζωγραφικής και γραφικά που φορτίζονται από έναν καφκικό παραλογισμό.

How this cult Japanese artist’s eerie paintings foretold our digital malaise