Bookreads: Ο Μάκης Μαλαφέκας και μια «deepfake» Αθήνα μάς βυθίζουν στη διαπλοκή

Είχαμε καιρό να διαβάσουμε κάτι τόσο διασκεδαστικό όσο το νέο αστυνομικό του Μάκη Μαλαφέκα. Μία παραπολιτική οργάνωση που κάνει κουμάντο, υπόκοσμος, Αθήνα του gentrification, η συνταγή είναι έτοιμη αν και πολλές φορές δοκιμασμένη. Άλλες φορές δένει η σάλτσα και άλλες όχι. Στην περίπτωση του Μαλαφέκα, τα πράγματα είναι σε καλές βάσεις και η υπόθεση «φεύγει» νερό.

Ο Μάκης Μαλαφέκας γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε ιστορία της τέχνης και κοινωνική ανθρωπολογία. Παρουσίασε σεμινάρια στη Σορβόννη για την ιστορία του ευρωπαϊκού κόμικς, και εργάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Έχει αρθρογραφήσει στο «9» της Ελευθεροτυπίας, στη Libération, στη Lifo και σε άλλα έντυπα.

Το Deepfake είναι το τρίτο βιβλίο περιπετειών του Μιχάλη Κρόκου, μετά το «Δε λες κουβέντα» (Μελάνι 2018) και τη «Μεσακτή» (Μελάνι 2020). Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα.

Η πλοκή

Ο Μιχάλης Κρόκος είναι ένας χείμαρρος σε κρίση μέσης ηλικίας και μας θυμίζει πολύ τον Νίκο Νικολαΐδη στα «Γουρούνια στον Άνεμο» αλλά και στο «Μια Στεκιά στο Μάτι του Μοντεζούμα». Το βιβλίο έχει αναφορές στις αιώνιες παρέες και τις χρυσές εποχές που χάθηκαν, στην κατάσταση του κέντρου της Αθήνας που φυσικά δεν αρέσει σε κανέναν ντόπιο, στις μοιραίες γυναίκες και στα ρεμάλια που έχουν ξεβραστεί σε όλες τις περιοχές της Αττικής. Ένα basic σκηνικό για ένα τίμιο νουάρ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς εν όψει ενός σκληρού καλοκαιριού άραγε;

«Έπρεπε να γράψω ένα λάθος μυθιστόρημα. Ο αφηγητής παρασέρνει τον ήρωα σ’ όλα τα αδιέξοδα, σ’ όλα τα λάθη, τα περιγράφει και λάθος από πάνω, εκτιμά λάθος την εποχή του, τις καταστάσεις όλες, και στο τέλος ο ήρωας πεθαίνει γιατί δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Και πεθαίνει κι ο αφηγητής. Όλοι. Πεθαίνουν όλοι με φρικτό τρόπο. Το λάθος μυθιστόρημα ξεχνιέται, και μετά από χρόνια το βρίσκει σε καλάθι ένας άλλος αφηγητής. Κάνει πλέον μισό ευρώ, αλλά δεν το αγοράζει καν».

Η περιγραφή στο πίσω μέρος του βιβλίου είναι ελαφρώς παραπλανητική μιας και δεν σε προετοιμάζει καθόλου γι΄αυτό που θα ακολουθήσει και ουσιαστικά σε μπερδεύει κάπως – μάλλον ηθελημένα. Όλα τα κλισέ του είδους είναι εδώ, κάπως παραποιημένα, όλα τα γνωστά μέρη των χίπστερ είναι επίσης εδώ με αλλαγμένα ονόματα (κάποια από αυτά είχαν πλάκα, το Rebound έγινε Λέη Απ, κάποια αλλά ήθελαν λίγο παραπάνω δουλειά βλέπε Borealis και Casa Blanca) παρόλο που ο Κρόκος παρουσιάζεται ως κάποιος που δεν είναι χίπστερ.

Εξάρχεια του εξευγενισμού, μυστήριες φιγούρες που θέλουν όλες κάτι από τον Κρόκο, ο Κρόκος φυσικά δεν θέλει τίποτα από αυτές, αέρας νουάρ αλλά και όχι. Παρόλα αυτά ο Κρόκος μπαίνει στη δίνη του μυστηρίου για να ανακαλύψει ούτε κι αυτός ξέρει τι ακριβώς.

Η γλώσσα είναι αρκετά αιχμηρή σε στιγμές, τρυφέρη σε άλλες, λιγάκι προβλέψιμη αλλά και πάλι χαριτωμένη στο τέλος. Σίγουρα είναι ένα page turner που μάλλον δεν θα βάλει κάτι νέο στο είδος αλλά θα σε κάνει να περάσεις την ώρα σου ευχάριστα. Αστείο πολύ και με πολλές αναφορές στην ποπ και trash κουλτούρα που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε και αγαπάμε.

Ό,τι πρέπει για τις διακοπές σου το καλοκαίρι, αν θέλεις κάτι σχετικά ανάλαφρο. Πολύ καλή προσπάθεια από τον Μάκη Μαλαφέκα.