«Ποπ» και «Απαρατάτεμε»: Οι δύο ταινίες που έλαμψαν στο Εθνικό Σπουδαστικό στη Δράμα

Το Εθνικό Σπουδαστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια σε πρωταγωνιστή της διοργάνωσης, καθώς οι ταινίες που διαγωνίζονται, κλέβουν τις εντυπώσεις και ταξιδεύουν στη συνέχεια όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Και η φετινή χρονιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. 26 ταινίες συμμετείχαν φέτος και τα αληθινά διαμαντάκια ήταν εκεί για άλλη μια φορά.

«Ποπ» της Λίνας Κουντουρά

Το κορυφαίο βραβείο Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας «Φρίντα Λιάππα» κέρδισε η ταινία «Ποπ» της Λίνας Κουντουρά, φοιτήτριας στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Με τη φρέσκια σκηνοθετική της ματιά, μας ταξίδεψε στο πολύχρωμο σύμπαν που είχε δημιουργήσει.

Τρεις φίλες συναντιούνται μετά από καιρό και αφηγούνται τις πρόσφατες περιπέτειές τους. Κάθε μία από τις ιστορίες τους τελειώνει με ένα πρόβλημα, το οποίο λύνεται μόνο με χρήματα, τα οποία φυσικά δεν έχουν. Κινούμενες μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, αποφασίζουν να ληστέψουν ένα καφέ:

«Ξεκινήσαμε στις αρχές του 2023, πριν από ενάμιση χρόνο. Με τα παιδιά που κάναμε την ταινία, είμαστε μαζί από το πρώτο έτος της σχολής, στο Τμήμα Κινηματογράφου. Θέλαμε πολύ να κάνουμε ένα πρότζεκτ. Είχαμε όρεξη να πειραματιστούμε με τη φόρμα. Οπότε ξεκινήσαμε μια συζήτηση για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ήρθε σιγά σιγά η ιδέα της ληστείας, οι τρεις ιστορίες και πώς όλα αυτά μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους. Η αρχική ιδέα ήταν ότι θέλουμε να κάνουμε κάτι σε ένα χώρο και να είναι κάπως DIY. Να είναι με πράγματα που μπορούμε να φτιάξουμε και θα μπορούσαν να έχουν αναφορές σε παλιότερες ταινίες. Προέκυψε λοιπόν η ιδέα των back projections, όπως στις ταινίες των 50’s. Συγκεντρώσαμε λοιπόν διάφορα τέτοια στοιχεία. Ήταν πάρα πολύ βοηθητικό ότι η Σχολή, μετά από πολλά χρόνια, απέκτησε εξοπλισμό και φτιάχτηκαν κάποια ξύλινα τελάρα, τα οποία μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Μας δυσκόλεψε ότι ήταν τόσα πολλά στοιχεία που έπρεπε να οργανωθούν και να μπουν σε μια σειρά. Ευτυχώς είχαμε μια μεγάλη ομάδα από πίσω, πάνω από 40 άτομα, που τα κατάφερε» αναφέρει η 24χρονη σκηνοθέτις και σεναριογράφος της ταινίας, Λίνα Κουντουρά.

Χιούμορ, φαντασία και μπόλικη προσωπική δουλειά αποτελούν την πετυχημένη συνταγή αυτής της απολαυστικής κωμωδίας, που κέρδισε επίσης το βραβείο σκηνογραφίας:

«Το ποπ σαν έννοια ταυτίζεται με το εύκολο, γνώριμο, γρήγορο, ευρείας κατανάλωσης και πολλές φορές ωραιοποιημένο και φυγόπονο. Μας άρεσε ότι όλα αυτά τα στοιχεία συνδέονται με τον τίτλο της ταινία μας. Η κεντρική ιδέα είναι ότι υπάρχουν κάποια αδιέξοδα από τα οποία μπορείς εύκολα να φύγεις, άμα αρχίσεις να φαντασιώνεσαι λύσεις. Βοήθησε, όταν βρήκαμε τον τίτλο μας κι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε σε σχέση με το τι σημαίνει ποπ. Κάπως έτσι κόλλησε πολύ ωραία και η σκηνογραφία. Σκεφτήκαμε ότι όλο το concept μπορεί να είναι με ζωντανά χρώματα και ψεύτικα σκηνικά. Θέλαμε πολύ να κάνουμε ένα στουντιακό γύρισμα. Να είμαστε δηλαδή σε ένα χώρο, όπου θα μπορούμε να έχουμε πλήρη έλεγχο του τι συμβαίνει» συμπληρώνει η δημιουργός.

«Απαρατάτεμε» της Μένης Τσιλιανίδου

Από το Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου προέρχεται και η Μένη Τσιλιανίδου, που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στη φετινή διοργάνωση για την μικρού μήκους ταινία της «Απαρατάτεμε», που αποτελεί το σκηνοθετικό της ντεμπούτο και τη διπλωματική της εργασία.

Η Νίνα αναλαμβάνει να πάει τον παππού της στο γιατρό. Γνωρίζει ότι εκείνος δεν την πολυσυμπαθεί, γιατί είναι λεσβία. Η κοινή διαδρομή με το αυτοκίνητο θα φέρει αυτούς τους χαρακτηριστικούς εκπροσώπους δύο εντελώς διαφορετικών γενιών σε σύγκρουση. Θα τους βοηθήσει να έρθουν κοντά, συζητώντας, θέλοντας και μη, όλα τα ακανθώδη ζητήματα της σχέσης τους.

Η ταινία σε κερδίζει αμέσως χάρη στην ειλικρίνεια, το χιούμορ και τον τρόπο που διαχειρίζεται το θέμα της, αλλά και τη σχέση της Νίνας και του Στάθη:

«Ένα πολύ σημαντικό θέμα που θίγεται στην ταινία, αν και δεν είναι το κεντρικό θέμα της, είναι το coming out. Αυτό συμβαίνει, γιατί θέλουμε σίγουρα να μιλήσουμε για την ευκολία με την οποία θα έπρεπε τα queer άτομα να μπορούν να επικοινωνήσουν τη σεξουαλικότητά τους, χωρίς αυτό να είναι μια κόκκινη στιγμή στη ζωή τους, ή στη σχέση τους με την οικογένειά τους. Οπότε θέλαμε να το θίξουμε, αλλά δεν θέλαμε να το φέρουμε στο κέντρο, καθώς θα έπρεπε να είναι πολύ φυσιολογικό για μας να μπορούμε να μοιραστούμε τη σεξουαλικότητά μας με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, χωρίς να γίνεται κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός γύρω από αυτό. Κεντράραμε λοιπόν περισσότερο στη σχέση αυτών των δύο και στον αντικατοπτρισμό της προσωπικότητας του ενός στον άλλο» μας εξηγεί η 27χρονη σκηνοθέτις.

Τι είναι αυτό όμως που ενώνει και χωρίζει τους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες; Τι φέρνει κοντά και τι απομακρύνει την 25χρονη Νίνα και τον 80χρονο Στάθη;

Οι δύο χαρακτήρες είναι πολύ διαφορετικοί. Είναι ένας 80χρονος παππούς που μένει στο χωριό, straight άνδρας που έχει παιδιά και μια διαφορετική ζωή, σε αντίθεση με μια κοπέλα 25 ετών, λεσβία, open, στον καλλιτεχνικό τομέα. Είναι δύο πολύ αντίθετοι άνθρωποι μεταξύ τους, που έχουν όμως πολλά κοινά στοιχεία και αυτό εν τέλει μπορεί να τους φέρει κοντά. Αυτό που χωρίζει τους δύο χαρακτήρες, η βασική τους διαφορά είναι τα περιβάλλοντα, στα οποία μεγαλώνουν και ζουν. Οι επιλογές τους όμως μπορεί να είναι πιο ορθές, παρά τις διαφορετικές προσλαμβάνουσες που έχουν. Αυτό που τους ενώνει είναι σίγουρα η μοναξιά και ο δύστροπος χαρακτήρας και των δύο, που τους κάνει να μένουν μόνοι τους ή να απομακρύνονται άνθρωποι που δεν θα ήθελαν να είχαν απομακρυνθεί από τη ζωή τους. Όταν λοιπόν συγκρούονται, βλέπει ο ένας στον άλλο, τον εαυτό του. Καταλαβαίνει τα λάθη του και αυτό δημιουργεί το character development, που θέλουμε να έχει η κάθε ιστορία, στο να φτάσουν να γίνουν λίγο καλύτεροι. Γι’ αυτό και το τέλος της ιστορίας δεν είναι το happy end, το τέλειο, όλα καλά και ξαφνικά μέλι γάλα, γιατί αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή μέσα από μικρά γεγονότα και μικρές ιστορίες που ζούμε, εξελισσόμαστε λίγο λίγο. Αυτό θα μας οδηγήσει σε λιγότερη μοναξιά. Αυτό θέλαμε και για τους δύο πρωταγωνιστές: να είναι λιγότερο μόνοι, να έχουν ο ένας τον άλλο».

Η ταινία στηρίζεται πολύ στην εξαιρετική χημεία των δύο πρωταγωνιστών της, που κέρδισαν τα βραβεία ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας του Εθνικού Σπουδαστικού Προγράμματος στο 47ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας:

«Ο Δημήτρης Ναζίρης, ο Στάθης στην ταινία, είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης και ηθοποιός, καθηγητής υποκριτικής, χρόνια στο χώρο. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που δούλεψα μαζί του. Είναι φοβερά έμπειρος. Η Υρώ Τσάμογλου είναι ένα ανερχόμενο ταλέντο. Έχει σπουδάσει και αυτή υποκριτική και την έχω δει να παίζει και στο θέατρο. Τους ξεχώρισα από πάρα πολύ νωρίς και σαν προσωπικότητες και σαν καλλιτέχνες για να ερμηνεύσουν αυτούς τους ρόλους. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή που ταίριαξαν και μεταξύ τους. Κάναμε πάρα πολλές πρόβες. Πολύ παραπάνω από όσες χρειάζεται πιθανότατα μια μικρού μήκους ταινία, αλλά το θέλαμε πάρα πολύ και οι τρεις, καθώς δέσαμε και σαν ομάδα, εκτός του πρότζεκτ. Οι πολύ συχνές εβδομαδιαίες συναντήσεις μας άνοιξαν έναν δρόμο και στους τρεις μας για να ανακαλύψουμε καλύτερα τον Στάθη και την Νίνα. Γι’ αυτό και είδατε αυτό το αποτέλεσμα στην οθόνη, γιατί αυτή η χημεία προέκυψε στο ότι το βρήκαμε όλοι μαζί. Δεν ήθελα να τους δώσω κάποιες οδηγίες. Ήθελα να ανακαλύψουν μόνοι τους αυτούς τους ρόλους. Το έκαναν και φάνηκε. Είμαι πολύ χαρούμενη για την πορεία τους. Οπότε κάπως έτσι προέκυψε αυτή η χημεία: πρώτα προσωπικά και μετά μέσα από πρόβες και δουλειά» υπογραμμίζει η σκηνοθέτις του «Απαρατάτεμε».

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Βραβείο Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας «Φρίντα Λιάππα»

Ποπ, Λίνα Κουντουρά

Βραβείο Σκηνοθεσίας

Απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

Βραβείο Ντοκιμαντέρ

Στελιάννα, Γιάννης Μπλέτας

Βραβείο Σεναρίου

Να Θυμάσαι ότι Πατάς στη Γη, Βαγγέλης Δικόπουλος

Σενάριο: Βαγγέλης Δικόπουλος

Βραβείο Student Drama Queer

Alles Gut, Παύλος Παρασκευόπουλος

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας

Απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

Απονέμεται στον Δημήτρη Ναζίρη

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας

Απαρατάτεμε, Μένη Τσιλιανίδου

Απονέμεται στην Υρώ Τσάμογλου

Βραβείο Φωτογραφίας «Ντίνος Κατσουρίδης»

Ο Θάνατος του Κηπουρού, Χριστίνα Σπηλιοπούλου

Διεύθυνση φωτογραφίας: Θάνος Αθανασίου

Βραβείο Μοντάζ

Το Ποτάμι Περνάει από το Χωριό, Ξενοφώντας Νικολακόπουλος

Μοντάζ: Γιώργος Παυλούδης

Βραβείο Σκηνογραφίας

Ποπ, Λίνα Κουντουρά

Σκηνικά: Κατερίνα Περδικούρη-Παπαδοπούλου, Πάνος Σελλάς, Στέλλα Δεληαντώνη

Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου

Dracaena, Σοφία Πριόβολου, Ιωάννης Παναγιωτίδης

Σχεδιασμός ήχου: Κώστας Φυλακτίδης

Ειδική Μνεία

Αχέροντας, Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου