Το μακάβριο κύπελλο του Λόρδου Βύρωνα – Μια λεπτομέρεια που δεν ξέραμε για τον ποιητή

Ο Λόρδος Βύρων ήταν σίγουρα αμφιλεγόμενος. Θολώνοντας τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, έζησε μια ζωή που συνεχίζει να γοητεύει αλλά και να σοκάρει.

Η ύπαρξή του ήταν συγκλονιστική για την εποχή του και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα.

Ως κεντρική φιγούρα του ρομαντικού κινήματος, αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ποιητές όλων των εποχών.

Ωστόσο, αυτές οι φαινομενικές διακρίσεις δεν αποκαλύπτουν την πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς του, που η εποχή του δεν μπορούσε να κατανοήσει πλήρως.

Οι ερωτικές του περιπέτειες είναι θρυλικές αλλά ο Βύρων ήταν επίσης εξερευνητής, ανακαλύπτοντας ανεξερεύνητες γωνιές της Ευρώπης. Ένας αληθινός τυχοδιώκτης, το πνεύμα του δεν μπορούσε να περιοριστεί.

Η συμμετοχή του στον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας εναντίον των Οθωμανών ήταν μια τολμηρή και πρωτοφανής κίνηση, που τον κατέστησε λαϊκό ήρωα στην Ελλάδα, ενώ η πολιτιστική του σημασία ξεπέρασε πολλά διάσημα πρόσωπα της εποχής του.

Ο Βύρων έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της γοτθικής λογοτεχνίας και, κατ’ επέκταση, ολόκληρης της γοτθικής υποκουλτούρας. Ενώ η γοτθική λογοτεχνία είναι μια παραφυάδα του ρομαντισμού, πολλοί ξεχνούν ότι ο Βύρων έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία του «Φρανκενστάιν» της Mary Shelley.

Το καλοκαίρι του 1816, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «Έτους Χωρίς Καλοκαίρι», όταν η έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα είχε προκαλέσει έναν παρατεταμένο χειμώνα, η Shelley, ο Percy Bysshe Shelley και ο John Polidori πέρασαν χρόνο μαζί με τον Βύρωνα σε μια βίλα δίπλα στη λίμνη της Γενεύης. Καθώς οι καιρικές συνθήκες δεν τους επέτρεπαν να βγουν έξω, ο Βύρων τους πρότεινε να γράψουν ιστορίες τρόμου. Αυτό οδήγησε τη Mary Shelley στη δημιουργία του «Φρανκενστάιν» και τον Polidori στη συγγραφή του «The Vampyre», του προδρόμου του Δράκουλα.

Η επιρροή του Βύρωνα δεν περιοριζόταν στη λογοτεχνία. Είχε υιοθετήσει το γοτθικό ύφος στη ζωή του, πολύ πριν γίνει μόδα. Ένας μύθος λέει πως ένας κηπουρός βρήκε ένα κρανίο στο κτήμα όπου μεγάλωσε ο Βύρων. Με τη φαντασία του, θεώρησε ότι ανήκε σε έναν μοναχό και το μετέτρεψε σε κύπελλο από το οποίο έπινε. Ήταν τόσο εμμονικός με αυτό το κρανίο που δημιούργησε το Τάγμα του Κρανίου, στο οποίο οι φίλοι του φορούσαν μαύρες ρόμπες και έπιναν κρασί από το κρανίο σε μια μακάβρια τελετή.

Όταν ο Percy Shelley πέθανε σε ένα ναυάγιο, ο Βύρων προσπάθησε να πάρει το κρανίο του στο σπίτι, αλλά η οικογένεια αρνήθηκε.

Δύο χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Βύρων πέθανε στην Ελλάδα, και προκλήθηκε διαμάχη για το πού θα ταφεί η καρδιά του.

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η καρδιά του παρέμεινε στο Μεσολόγγι.