Bookreads: Ο πρώην Γάλλος αστυνομικός που έγινε συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας

Οι «Ανώνυμοι» του Υγκ Παγκάν προσπαθούν με νύχια και με δόντια αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα «βαριά» κλισέ του είδους.

Ο Υγκ Παγκάν περιγράφει με ακρίβεια την καθημερινότητα στα αστυνομικά τμήματα. Το κάνει με τόσο μεγάλη λεπτομέρεια που ο αναγνώστης δεν μπορεί να αφήσει την σελίδα ούτε στιγμή. Είναι σαν να βλέπει και να βιώνει ο ίδιος την διαδικασία της διαλεύκανσης ενός εγκλήματος.

Ο συγγραφέας και πρώη αστυνομικός, Παγκάν, αναλύει με οξυδέρκεια την κοινωνική κατάσταση της εποχής, το κοντράστ ανάμεσα στην οικονομική ευημερία και την περιθωριοποίηση πολλών κοινωνικών ομάδων, το χάσμα ανάμεσα στο όνειρο της επιτυχίας και όλους εκείνους που δεν μπορούν να το ακολουθήσουν, τους αδύναμους, τους ευάλωτους, τους ταπεινούς.

Σε στιγμές, ιδιαίτερα στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων, ο Παγκάν πέφτει σε κλισέ παγίδες πολλές φορές, μιας και δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε στιγμή από την συνηθισμένη μορφή του σκληρού μπάτσου που όμως την ίδια στιγμή είναι μοιραίος και γοητευτικός και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Εκεί κάπου το χάνει και η γραφή ξενίζει, προκαλώντας ανία. Το σώζει λίγο με την λεπτομερή περιγραφή των διαδικασιών στο αστυνομικό τμήμα αλλά και πάλι αυτό δεν αρκεί. Η κάπως «άσχημη» γεύση που αφήνει στον αναγνώστη η κλισέ φιγούρα του κεντρικού χαρακτήρα, σε ακολουθεί σε όλη την διάρκεια του βιβλίου.

Μια γαλλική πόλη (το όνομά της δεν θα το μάθουμε ποτέ), τη δεκαετία του ’70. Εδώ καταφεύγει ο αρχιεπιθεωρητής Σνεντέρ, γυρίζοντας την πλάτη στην υπόσχεση μιας λαμπρής καριέρας στο Παρίσι, καθώς δεν μπορεί να γλιτώσει από τα φαντάσματα του Πολέμου της Αλγερίας – μια εμπειρία για την οποία δεν μιλά ποτέ, αλλά που είναι διαρκώς και οδυνηρά παρούσα.

Δεν θ’ αργήσει να βρεθεί αντιμέτωπος με μια σοβαρή υπόθεση: η Μπετύ, κόρη ενός χαμηλόβαθμου σιδηροδρομικού υπαλλήλου, δεν γύρισε σπίτι. Ο πατέρας της πιστεύει ότι είναι νεκρή και αποδεικνύεται πως έχει δίκιο.

Οι έρευνες αρχίζουν και, ενώ άλλες υποθέσεις έρχονται να απασχολήσουν την ομάδα του Σνεντέρ, αυτή η δολοφονία τον στοιχειώνει. Ο Σνεντέρ δεν αποδέχεται τον θάνατο. Πόσο μάλλον τον θάνατο μιας δεκαπεντάχρονης… Καραδοκούν, όμως, πολλές παγίδες.

Ο διακριτικός όσο και πανίσχυρος άνθρωπος που ελέγχει την πόλη, ένας παλιός γνώριμος του Σνεντέρ, μια περίεργη και δυνατή σχέση. Μια ικανή και φιλόδοξη δημοσιογράφος.

Αστυνομικοί διεφθαρμένοι, τραμπούκοι που κυνηγούν τους Άραβες και τους άστεγους, καριερίστες που διατηρούν αιμομικτικές σχέσεις με την πολιτική εξουσία, τα ΜΜΕ, τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης.

Ο Παγκάν σκιαγραφεί με ιδιαίτερη διάθεση τους χαρακτήρες των ανθρώπων, των μικροπαραβατών, των έντιμων αστυνομικών -γιατί υπάρχουν κι αυτοί-, των θαμώνων των μπαρ, των γυναικών που ελκύονται από τον, δυστυχώς, υπερβολικά βαρετό και κλισέ χαρακτήρα Σνεντέρ. Η ιστορία δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο σε τελική ανάλυση, όπως επίσης και οι χαρακτήρες δεν πάνε σε ιδιαίτερο βάθος, ο Παγκάν όμως είναι ειδικός στο να δημιουργεί μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Σίγουρα δεν καταλαβαίνουμε όμως γιατί τόσο θόρυβος γύρω από το όνομα του. Άλλο ένα αστυνομικό που δεν δίνει τίποτα νέο στο είδος.