Γιατί οι Γάλλοι οινοπαραγωγοί αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις γης στη Νότια Αγγλία

Οι Άγγλοι μπορεί να γελάνε και οι Γάλλοι να ανασηκώνουν τους ώμους, αλλά η αγγλογαλλική συνεργασία υπάρχει εδώ και αιώνες, απλώς… όχι πολύ συχνά.

Σίγουρα όλοι θυμόμαστε την εποχή που οι φυλές της νότιας Αγγλίας μπήκαν στο πλευρό των φίλων τους στην άλλη πλευρά της La Manche όταν ο Ιούλιος Καίσαρας αποφάσισε να εισβάλει στη Γαλατία.

Βέβαια, τα πράγματα πήγαν λίγο αλλιώς για τις επόμενες δύο χιλιετίες, αλλά σίγουρα θα πρέπει να θυμάστε τη διάσπαση κάτω από τη Μάγχη. Τις χειραψίες, τις επευφημίες, την κατανάλωση σαμπάνιας;

Ένα εκπληκτικό επίτευγμα μηχανικής και μια επίκαιρη υπενθύμιση ότι, αν και οι λίρες δεν θα είναι ευρώ, τα περασμένα μπορούν να ξεχαστούν.

Μεγάλο μέρος της ιστορίας μεταξύ αυτών των δύο εθνών προέρχεται από πολιτικές αλλαγές. Από τη νορμανδική κατάκτηση έως την Entente Cordiale, οι κοινωνικοί παράγοντες έφεραν τη Γαλλία και την Αγγλία κοντά και χώρισαν. Αλλά το τελευταίο παράδειγμα είναι ένα παράδειγμα που προέρχεται από παράγοντες εκτός πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου: Η κλιματική αλλαγή.

Η σαμπάνια είναι η κρεμ ντε λα κρεμ και η μους ντε λα μους του αφρώδους οίνου. Είναι ένας θεσμός που προστατεύεται από το νόμο και μια εξαιρετικά υπερήφανη παράδοση που έχει αιώνες ιστορίας και πολιτισμού τυλιγμένους μέσα της. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν το ίδιο το προϊόν, αλλά μπορεί να εξηγηθεί ευκολότερα από το κλίμα και το terroir (η αμετάφραστη γαλλική λέξη που ενσωματώνει, μεταξύ άλλων, τη γη κάτω από την οποία φυτεύονται τα ιερά αμπέλια vitis vinifera ).

Το κατάλληλο έδαφος

Κατ’ αρχάς, η περιοχή της Σαμπάνιας βρίσκεται όσο πιο βόρεια μπορεί να φτάσει κανείς παραδοσιακά όσον αφορά την αποτελεσματική οινοποίηση, οι γενικές παράμετροι της οποίας κυμαίνονται μεταξύ 30 και 50 βαθμών και στα δύο ημισφαίρια. Η Reims, η πρωτεύουσα της περιοχής, βρίσκεται στις 49,15 μοίρες βόρεια. Αυτό το ψυχρό κλίμα οινοποίησης λειτουργεί στην πραγματικότητα υπέρ του αφρώδους οίνου, καθώς ο οινοποιός χρειάζεται πολύ υψηλή οξύτητα στα σταφύλια του για να δημιουργήσει τις κατάλληλες δομικές συνθήκες για την παραγωγή με την παραδοσιακή μέθοδο.

Δεύτερον, το έδαφος σε αυτό το τμήμα της Γαλλίας έχει πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε κιμωλία, η οποία διατηρεί τη φρεσκάδα και τη μεταλλικότητα που είναι, και πάλι, τέλεια στοιχεία για την παραγωγή αφρώδους οίνου. Πράγματι, το κορυφαίο επίπεδο της Σαμπάνιας – τα Grands Crus – παράγονται σχεδόν αποκλειστικά στις περιοχές με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε κιμωλία.

Η κιμωλία είναι μια ιδιοφυΐα. Είναι εξαιρετική για την αποστράγγιση, αλλά μπορεί επίσης να αποθηκεύσει την υγρασία όταν υπάρχει ξηρασία.

Συνδυάζοντας αυτά τα στοιχεία, έχετε τις τέλειες συνθήκες για την καλλιέργεια σαμπάνιας. Αλλά αν βάλουμε στο παιχνίδι την κλιματική αλλαγή, έχουμε πρόβλημα. Τα σταφύλια γίνονται όλο και πιο ώριμα, ακόμη και σε συγκριτικά πιο δροσερές χρονιές- οι αμπελώνες της Côte des Blancs με νότιο προσανατολισμό θερμαίνονται- τα καιρικά συστήματα είναι λιγότερο προβλέψιμα. Το ερώτημα που τίθεται είναι..:

Πώς μπορεί μια από τις πιο επιτυχημένες βιομηχανίες στον κόσμο να διασφαλιστεί για το μέλλον;

Και η απάντηση βρίσκεται στη γη που βρίσκεται ακριβώς στην άλλη άκρη της περίφημης σήραγγας της Μάγχης. Το Κεντ και η νοτιοανατολική Αγγλία, όπου παράγεται σε ραγδαία αυξανόμενη κλίμακα αφρώδης οίνος που δίνει τώρα στην Αγγλία και τη Γαλλία την τελευταία εγκάρδια συμφωνία τους.

Γίνεται όλο και καλύτερο

Ο αγγλικός αφρώδης οίνος λέγεται ότι γνωρίζει αναγέννηση, αλλά θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι γνωρίζει αναγέννηση. Ο κλάδος έχει βελτιωθεί δραματικά την τελευταία δεκαετία, και με την αύξηση της παραγωγής και της επεκτασιμότητας, η τιμή έχει μειωθεί σε ανταγωνιστικό επίπεδο, ενώ η ποιότητα έχει αναμφισβήτητα βελτιωθεί.

Τι γίνεται όμως με το εδαφος;

Τυχαίνει τα εδάφη σε πολλές περιοχές του Κεντ, του Σάσεξ και του Σάρεϊ, να έχουν εξίσου υψηλή περιεκτικότητα σε κιμωλία με τα εδάφη των περιοχών καλλιέργειας της Σαμπάνιας, και αυτό επειδή η περιοχή αυτή αποτελεί μέρος της ίδιας λεκάνης του Παρισιού που ανέπτυξε παχιά στρώματα κιμωλίας που σχηματίστηκαν από απολιθώματα πλαγκτού μεταξύ 60 και 100 εκατομμυρίων ετών.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά το κλίμα στη νοτιοανατολική Αγγλία είναι συγκρίσιμο με εκείνο της Σαμπάνιας πριν από 50 χρόνια, ενώ η αύξηση της θερμοκρασίας κατά έναν βαθμό στη βορειοανατολική Γαλλία είχε ως αποτέλεσμα ένα ανησυχητικό ποσοστό ξεραμένων σταφυλιών λόγω υπερβολικής θερμότητας.

Είναι αυτό το απίστευτα παρόμοιο έδαφος που έχει προσελκύσει έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες στον κόσμο του αφρώδους οίνου: Σαμπάνια Taittinger.

Επένδυση της Taittinger

Οι δεσμοί μεταξύ του φημισμένου οίκου σαμπάνιας Taittinger και αυτού του τμήματος του Κεντ είναι η γένεση μιας πρωτοβουλίας που βασίζεται στην αγγλογαλλική συνεργασία χάρη στη φιλία δεκαετιών μεταξύ του Pierre-Emmanuel Taittinger και του Βρετανού Master of Wine Patrick McGrath. Ο πατέρας του Taittinger, Jean, ήταν δήμαρχος της Reims – πρωτεύουσας της περιοχής της σαμπάνιας – ο οποίος αδελφοποίησε την πόλη με το Canterbury το 1962. Και μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη του καθεδρικού ναού του Κεντ ανακαλύφθηκε η πλούσια σε κιμωλία τοποθεσία με τις εξαιρετικές πλαγιές με νότιο προσανατολισμό και λίγο υψόμετρο.

Ο McGrath είναι επικεφαλής της Hatch Mansfield, η οποία εισάγει την Taittinger στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και δεκαετίες.

“Η Hatch Mansfield και η Taittinger προφανώς συνεργάζονται εδώ και πολλά χρόνια”, επιβεβαιώνει η κόρη του Patrick McGrath, India McGrath, Brand Manager του Domaine Evremond. “Θα είναι οι αντιπρόσωποι διανομείς μας, κάτι που είναι αρκετά μοναδικό, διότι προφανώς οι περισσότερες αγγλικές μάρκες κρασιού δεν θα είχαν αντιπρόσωπο, επειδή δεν εισάγουν κρασί. Θα πωλούσαν απλώς το κρασί απευθείας από το οινοποιείο. Εμείς θα δώσουμε τον δικό μας στην Hatch Mansfield, η οποία θα χρησιμοποιήσει τους δεσμούς διανομής της στο εμπόριο”.

Αν και η αρχική εστίαση είναι στην αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου, η χρήση ενός ήδη καθιερωμένου δικτύου διανομής είναι ανεκτίμητη για τις εξαγωγικές πωλήσεις και η Taittinger έχει αντιπροσώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο το κτήμα έχει την αυτοπεποίθηση να παράγει τόσο πολύ κρασί. Ο McGrath λέει ότι ο στόχος είναι να παραχθούν περίπου 400.000 φιάλες.

Το κτήμα

Το Domaine Evremond βρίσκεται στην ύπαιθρο δίπλα στο γραφικό χωριό Chilham του 15ου αιώνα, κοντά στο Canterbury. Στις 52,1 μοίρες βόρεια, βρίσκεται ακριβώς έξω από τις ιστορικές παραμέτρους της αμπελοκαλλιέργειας, αλλά η κλιματική αλλαγή σκίζει τα εγχειρίδια. Και παρόλο που οι Γάλλοι είναι ίσως οι τελευταίοι άνθρωποι που θα αγόραζαν πραγματικά αγγλικό αφρώδες κρασί, ξέρουν τι χρειάζεται για να το φτιάξουν και να συνεχίσουν να το φτιάχνουν όταν η παραδοσιακή τους περιοχή δεν είναι πλέον κατάλληλη. Το να στέλνουν ανθρώπους στον Άρη για να γλιτώσουν από έναν φλεγόμενο πλανήτη είναι πολλά άλματα παραπάνω, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Το κτήμα των 125 εκταρίων (με σχεδόν τα μισά από αυτά υπό αμπέλι) πήρε το όνομά του και συμβολίζεται από την περίεργη προσωπικότητα του 17ου αιώνα Charles St Evremond. Ο ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και στρατιώτης βρέθηκε ανεπιθύμητος στην πατρίδα του, τη Γαλλία, παρά τα στρατιωτικά του επιτεύγματα, αφού ήταν κάπως ευθύς ως προς την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του μετά το τέλος του γαλλοϊσπανικού πολέμου. Κατέφυγε στην Αγγλία, αλλά, το πιο σημαντικό, έφερε μαζί του σαμπάνια. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι ο Κάρολος Β’ αποφάσισε να αγκαλιάσει την παραμονή του και να του προσφέρει σύνταξη.

Βρίσκεται στη γωνιά των ποιητών στο Αβαείο του Ουέστμινστερ – όπου είναι ο μοναχικός Γάλλος – και κάτω από τη μαρμάρινη προτομή του βρίσκεται το έμβλημά του, ένα πεντάφυλλο λουλούδι, ή αλλιώς cinquefoil. Αυτό το σύμβολο χρησιμοποιείται τώρα στο πρώτο κρασί του κτήματος, το Classic Cuvée.

Η cuvée δεν θα κυκλοφορήσει πριν από τον Μάρτιο του 2025, έχει ωριμάσει για τρία χρόνια στις οινολάσπες (νεκρά κύτταρα μαγιάς που προσδίδουν στο αφρώδες κρασί φρυγανισμένες νότες τσουρεκιού) και είναι ένα μείγμα από τα τρία παραδοσιακά σταφύλια που χρησιμοποιούνται για το χαρμάνι στη Σαμπάνια: Pinot Noir (55%), Chardonnay (35%) και Pinot Meunier (10%). Θα πωλείται στη λιανική προς 50 λίρες (περίπου 67 ευρώ), και αυτό δεν είναι συγκριτικά φθηνό.

Προσδοκίες από τα σταφύλια;

Ο McGrath παραδέχεται ότι υπάρχει πίεση.

“Είμαστε μια εταιρεία εδώ και 10 χρόνια και δεν έχουμε κυκλοφορήσει ακόμη ένα κρασί”, λέει. “Έτσι, υπάρχουν πολλές προσδοκίες για το ίδιο το κρασί, για την ποιότητα, από τους Βρετανούς καταναλωτές και ειδικά από την οινική σκηνή εδώ στο Κεντ: Δέκα χρόνια προετοιμασίας, μια cuvée, το καλό που του θέλω να είναι καλή”.

Η Evremond είχε όλες τις σημαντικές επαφές στο εμπόριο στα εγκαίνια της ναυαρχίδας της, στη συνέχεια διοργάνωσε ένα καλωσόρισμα για τους εμπόρους εκλεκτών κρασιών και τον Ιανουάριο διοργανώνει μια γευσιγνωσία πριν από την κυκλοφορία με σημαντικούς σομελιέ. Αλλά κανείς εκτός του εμπορίου δεν μπορεί να πάρει έστω και μια γευστική δοκιμή μέχρι το 2025, οπότε, δυστυχώς, δεν μπορώ ούτε να εγγυηθώ ούτε να ασκήσω κριτική για το ίδιο το κρασί. Όλα τα συστατικά είναι εκεί για να προκαλέσουν αντίκτυπο, ακόμη και η ίδια ακριβώς ομάδα οινοποίησης από την Taittinger διασχίζει τη θάλασσα για να αναλάβει τα ηνία.

Ένα άλλο πλεονέκτημα της ύπαρξης του έτοιμου δικτύου διανομής είναι ο χρόνος. Με τη μερίδα του λέοντος των πονοκεφάλων των πωλήσεων να έχει ήδη τακτοποιηθεί, η Ινδία και η ομάδα της έχουν λιγότερους περισπασμούς από άλλα βασικά έργα.

“Μπορούμε τώρα να αφιερώσουμε αρκετό χρόνο για να σκεφτούμε την εμπειρία των επισκεπτών, πώς να προσφέρουμε κάτι πραγματικά premium, πώς να αναπτύξουμε την επιχείρηση, πώς να είμαστε σούπερ ESG συνειδητοποιημένοι”, λέει η McGrath.

Ο χώρος είναι τεράστιος και η θέα πανέμορφη, οπότε οι επισκέπτες σίγουρα θα θέλουν να μείνουν εκεί μετά από μια δοκιμή ή μια ξενάγηση.

Υπάρχουν και άλλα αγγλο-γαλλικά στοιχεία σε εξέλιξη για να ακονίσουν το έργο στο σύνολό του. Ο Mark Gaskin, ο οποίος ήταν αρχικά ιδιοκτήτης των οπωρώνων όπου η εταιρεία φύτεψε τα πρώτα 20 εκτάρια, συνεχίζει να καλλιεργεί την παλιά του γη, αλλά το κάνει σε συνεργασία με την αμπελουργό Christelle Rinville. Η εμπειρία της ως υπεύθυνη των αμπελώνων της Taittinger για σχεδόν μια δεκαετία, σε συνδυασμό με τη μοναδική γνώση του Gaskin για το άμεσο terroir, δημιουργεί ένα εξαιρετικό συνδυασμό.

Αυτή η γη δεν είναι άγνωστη στην κηπουρική, όπως αποδεικνύεται από τη συναρπαστική εξήγηση του γκουρού της τοπιοτεχνίας Marian Boswall για το πώς η τοπογραφία επηρεάζει όχι μόνο το σχεδιασμό αλλά και τη βιοποικιλότητα. Η μείωση του αριθμού των χελωνοφόρων περιστεριών στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, ενέπνευσε μια πρωτοβουλία για την επαναφορά τους και την ευδοκίμησή τους στο ιδανικό τους περιβάλλον.

“Έχει γίνει καταπληκτική δουλειά για τη διατήρηση των χελωνοπεριστεριών και έχουμε βάλει κυψέλες μελισσών”, λέει με υπερηφάνεια ο McGrath. “Και έχουμε έναν τεράστιο αριθμό λιβαδιών με αγριολούλουδα για τα οποία η κυβέρνηση μας πληρώνει επιδοτήσεις. Ξαναφυτεύσαμε όλους τους φράχτες που αφαιρέθηκαν, πολλά δέντρα. Οπότε έχει δαπανηθεί μεγάλη προσπάθεια”.

Ανοιχτό βιβλιάριο επιταγών;

Μιλώντας για δαπάνη, ποια ακριβώς είναι η επένδυση;

“Η επένδυση ήταν περίπου 17 εκατομμύρια”, επιβεβαιώνει ο McGrath. “Η αρχική γη, είμαστε πολύ τυχεροί, την αγοράσαμε σε αρκετά καλή τιμή. Η πιο πρόσφατη γη που αγοράσαμε ήταν τετραπλάσια. Το συνολικό κόστος του οινοποιείου… δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Και έτσι δεν έχουμε ακόμη ένα συνολικό ποσό. Υπολογίζουν ότι είναι μεταξύ 17 και 18. Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουν ότι θα βγει πολύ περισσότερο”.

Ο αγγλικός αφρώδης οίνος, αν και σε μεγάλο βαθμό εστιάζει στις εγχώριες πωλήσεις του, έχει κάνει σημαντικές εξορμήσεις σε παγκόσμια κανάλια. Το Nyetimber, για παράδειγμα, είναι ήδη διαθέσιμο σε τουλάχιστον 24 χώρες και η πρόσφατη εμφάνισή του στη Σαγκάη θα επεκτείνει περαιτέρω αυτό το αποτύπωμα.

Το Domaine Evremond θα χρειαστεί χρόνο για να εδραιωθεί και να βελτιώσει το μάρκετινγκ της μοναδικής του cuvée, αλλά με την επένδυση, το savoir-faire της Taittinger, το δίκτυο διανομής και την ανεκτίμητη λεκάνη κιμωλίας, έχει σίγουρα δημιουργηθεί για να λάμψει.