Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τον Henry Cole. Το ένα, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του ταχυδρομικού συστήματος. Δεύτερον, είχε πάρα πολλούς φίλους. Την περίοδο των Χριστουγέννων στη βικτωριανή Αγγλία, το στοιβαγμένο κοινωνικό ημερολόγιό του προκάλεσε τόσο μεγάλο άγχος που κατέληξε να εφεύρει την πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ο Michael Mayer τον είχε κερδίσει το 1611, έχοντας στείλει στον βασιλιά James IV της Αγγλίας και τον γιο του Φρειδερίκο αυτό που θεωρείται η πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ωστόσο, ο Cole πρωτοστάτησε στην εμπορική πανταχού παρουσία τους, προς μεγάλη χαρά των εμπόρων μέχρι σήμερα.
Το 1843, ο Cole βρέθηκε στη μοναδική θέση να είναι τόσο δημοφιλής που δεν το άντεχε. Η κοινωνική επιρροή δεν τον πείραζε, αλλά ήταν όλα τα γράμματα που τον ενοχλούσαν. Η κατάστασή του δεν βοηθήθηκε από την έλευση του post penny, που επέτρεπε στους καλοθελητές να στέλνουν γράμματα οπουδήποτε στη Βρετανία με γραμματόσημο. Ο Cole, η βικτωριανή απάντηση στον Elvis Presley, στενοχωρήθηκε καθώς μαζεύτηκαν χιλιάδες γράμματα. Σύμφωνα με τις συμβάσεις των βικτωριανών οδηγών επιστολής, που ήταν πράγματι κάτι τότε, έπρεπε να απαντήσει σε όλα.
Αλλά οι θαυμαστές ζήτησαν επίσης οι απαντήσεις του να είναι από καρδιάς, γραμμένες με απόλυτη συναισθηματική ειλικρίνεια. Κοιτούσε με απόγνωση τον ολοένα αυξανόμενο σωρό από σφραγισμένα γράμματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να απαντήσει σε όλους, έτσι εφηύρε κάτι νέο Πλησίασε τον φίλο του καλλιτέχνη John Harsley με μία ιδέα: να μην απαντήσει σε αυτές τις επιστολές με τον παραδοσιακό τρόπο.
Ο Harsley ήταν καλλιτέχνης και ο Cole του ζήτησε να εικονογραφήσει μια σκηνή, μια εορταστική σκηνή που περιελάμβανε μια οικογένεια σε ένα τραπέζι και – με το μυαλό του την κοινωνική του θέση – σχέδια ανθρώπων που βοηθούσαν τους φτωχούς. Ένα ροζ πανό έγραφε: «Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος σε εσάς».
Ο Cole τύπωσε 1.000 αντίτυπα της κάρτας. Είναι άγνωστο αν τα χρησιμοποίησε όλα, αλλά λέγονται τόσα πολλά για τη δημοτικότητά του που δεν θα ήταν έκπληξη αν το έκανε τελικά. Ήταν μια κάπως αμφιλεγόμενη κίνηση, που αψηφούσε το βικτοριανό πρωτόκολλο γραφής επιστολών και έκανε μια εικονογράφηση που περιελάμβανε παιδιά να πίνουν κρασί. Κάτι πραγματικά πρωτοφανές για την εποχή.
Σχεδόν αμέσως, οι κάρτες έγιναν παράδοση. Οι άνθρωποι αγόρασαν το σχέδιο του Horsley για ένα σελίνι και σύντομα περισσότεροι καλλιτέχνες δημιουργούσαν τις δικές τους εκδοχές. Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν λίγο περισσότερο χρόνο για να καλύψουν τη διαφορά, αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1900, οι χριστουγεννιάτικες κάρτες ήταν παντού.
Με το WordPress Automatic Plugin από την codecanyon
Πλέον στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύονται αυτόματα άρθρα μέσω «RSS feeds».
Από όποια σελίδα μας τα προσφέρει!
Δεν φέρουμε καμιά απολύτως ευθύνη για το περιεχόμενο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε Σε αυτή την τοποθεσία
Αν πιστεύεται πως αυτό το άρθρο πρέπει να διαγραφεί μην διστάσετε να μας βρείτε στα social media.
