Η ΕΚΤ θέλει τις αποταμιεύσεις συγκεντρωμένες σε ένα «ευρω-κουμπαρά», την «Ευρωπαϊκή Κεφαλαιαγορά», αλλιώς «έχουμε… πρόβλημα»

Η κα Λαγκάρντ είναι γνωστό ότι δεν είναι οικονομολόγος. Είναι δικηγόρος που έμαθε… οικονομικά σαν επικεφαλής πρώτα του ΔΝΤ και μετά της ΕΚΤ.

Αυτή η «μικρή» απόσταση από το αντικείμενό της, της επιτρέπει μερικές φορές να λέει «αλήθειες» που συνήθως δεν λέγονται ή μάλλον δεν αποκαλύπτονται από τους οικονομολόγους. Ή όταν λέγονται, λέγονται με τρόπο που δεν γίνεται άμεσα κατανοητός για τους απλούς θνητούς.

Σε μία τέτοια στιγμή ειλικρίνειας προχθές στο 34ο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο στη Φρανκφούρτη και σε ένα αμιγώς τραπεζικό ακροατήριο παραδέχθηκε με πλήρη σαφήνεια στον λόγο της ότι «Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαϊκές αποταμιεύσεις/καταθέσεις δεν εισρέουν στις κεφαλαιαγορές σε επαρκείς όγκους, επειδή συγκεντρώνονται σε καταθέσεις χαμηλής απόδοσης (σ.σ. καταθέσεις)…». Και έδωσε στοιχεία.

Το 2023, είπε, «οι Ευρωπαίοι αποταμίευσαν περίπου το 13% του εισοδήματός τους, σε σύγκριση με το 8% στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κι όμως περίπου 11,5 τρισεκατομμύρια ευρώ, ή περίπου το ένα τρίτο των συνολικών χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών, διατηρούνται σε μετρητά και καταθέσεις», και δεν μπαίνουν στις χρηματαγορές.

Βασικός λόγος είναι ότι πάνε σε «λιανικές» επενδύσεις/καταθέσεις, σε μία κατακερματισμένη κεφαλαιαγορά. Τι θα μπορούσε να γίνει; Όπως είπε «ένα ευρωπαϊκό πρότυπο αποταμίευσης θα μπορούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα προσφέροντας προσβάσιμα, διαφανή και οικονομικά προσιτά επενδυτικά προϊόντα, ιδανικά συμπληρωμένα με φορολογικά κίνητρα εναρμονισμένα σε όλες τις χώρες…».

Με άλλα λόγια αυτή η κατακερματισμένη κεφαλαιαγορά στην Ευρώπη εμποδίζει την συγκέντρωση και διάθεση κεφαλαίων από τις αποταμιεύσεις «σε βασικές επενδύσεις…». Κάπου εκεί ανακάτεψε και την «καινοτομία» στην οποία η θέση της Ευρώπης μειώνεται διαρκώς ενώ οι γεωπολιτικές εντάσεις αυξάνονται.

Τι πρέπει να κάνουμε; «Είναι πιο επείγον από ποτέ να κινηθούμε προς την Ένωση Κεφαλαιαγορών», απάντησε η ίδια στο ερώτημά της.

Ωστόσο, το έργο δεν προχωρά επειδή δεν ορίζεται με επαρκή ακρίβεια «και ακολουθεί μια κατακερματισμένη νομοθετική προσέγγιση, με περισσότερες από 55 κανονιστικές προτάσεις και 50 μη νομοθετικές πρωτοβουλίες από το 2015».

Με απλά λόγια η Λαγκάρντ είπε για άλλη μια φορά ότι «λεφτά υπάρχουν» και εννοεί τις καταθέσεις, αλλά πρέπει να συμφωνήσουμε για το πως θα τα πάρουμε, θα τα συγκεντρώσουμε σε μία ενιαία ευρωπαϊκή κεφαλαιαγορά και έτσι θα χρηματοδοτήσουμε την διέξοδο της Ευρωζώνης από το βαθύ πηγάδι του ανταγωνισμού, βασικά με τις ΗΠΑ και την Κίνα, για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο της στασιμότητας.

Τι μας εμποδίζει; Όπως εξήγησε αυτό που είναι το μεγάλο εμπόδιο είναι οι αντιπαραθέσεις μέσα στο τραπεζικό ευρω-σύστημα που εμποδίζουν την συγκεντροποίηση του συστήματος και την ενοποίηση των κανόνων μεταξύ των χωρών μελών. Με άλλα λόγια μην εμποδίζεται κινήσεις όπως αυτή της UniCredit να αγοράσει την Commerzbank και πάει λέγοντας…Γιατί οι καταθέσεις βρίσκονται στις τράπεζες.

Δεν υπάρχει ρεπορτάζ για το πως αντέδρασε το τραπεζικό ακροατήριο στις παραινέσεις της κας Λαγκάρντ για μεγαλύτερη τραπεζική διασυνοριακή… αδελφοσύνη.

Αλλά ένα είναι βέβαιο, το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα χωρίς ενιαία ασφάλιση καταθέσεων και κατακερματισμένη κεφαλαιαγορά, δεν μπορεί να «αμυνθεί» ούτε απέναντι στο γουάν ή το γιέν, πόσο μάλλον απέναντι στο δολάριο. Που πάει να πει «σ’ αυτή την γλώσσα την βουβή» πως η διολίσθηση δηλαδή η υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου ήρθε για να μείνει με Τραμπ, ή χωρίς Τραμπ.