Η ποπ κληρονομιά και η ταπεινή εργατική προέλευση του «blue collar jacket»

Το ταπεινό τζάκετ εργασίας, το ναυτικό παλτό, το bomber jacket και το τζιν μπουφάν έχουν όλα μετατραπεί από λειτουργικά ρούχα εργασίας σε αντικείμενα ποπ κουλτούρας. Ως τάση, είναι μια προδοσία των ριζών της εργατικής τάξης των ενδυμάτων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά ένας ενδυματικός παιάνας του σινεμά και της ιστορίας των εικόνων.

Το σακάκι εργασίας ή blue collar jacket, όπως είναι γνωστό σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, έχει μια βαθιά ριζωμένη ιστορία που συνδέεται με την εργατική τάξη.

Αρχικά σχεδιασμένο για πρακτικούς λόγους, ήταν ένα ανθεκτικό και άνετο ρούχο που φοριόταν από εργάτες στη Γαλλία του 19ου αιώνα. Με χρώμα indigo, γνωστό ως bleu de travail, το σακάκι χρησιμοποιούνταν κυρίως για μεταφορά εργαλείων, με τις φαρδιές τσέπες και τη χαλαρή εφαρμογή να διευκολύνουν τη χρήση του σε σωματικές εργασίες.

Το σακάκι αυτό «μετακόμισε» και στις ΗΠΑ, όπου υιοθετήθηκε από εργάτες στις σιδηροδρομικές γραμμές και αλλού. Η ίδια η φράση «blue collar» που χρησιμοποιείται για την τάξη των εργατών προήλθε από αυτή την ένδυση.

Σήμερα, το σακάκι αγγαρείας έχει εισέλθει στον κόσμο της μόδας, φορεμένο από άτομα που μάλλον καμία σχέση δεν έχουν με την χειρωνακτική εργασία.

Αυτή η μετάβαση, ωστόσο, εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη διατήρηση ή την αλλοίωση της πολιτιστικής ιστορίας Όταν ένα ρούχο βγαίνει από το αρχικό του πλαίσιο, γίνεται αντικείμενο μόδας, υποκείμενο στις τάσεις και τις ιδιοτροπίες της αγοράς.

Τα σακάκια εργασίας, για παράδειγμα, που είχαν σχεδιαστεί για αγρότες και χειρώνακτες με λειτουργικές λεπτομέρειες όπως στρατηγικά τοποθετημένες τσέπες, σήμερα επαναπροσδιορίζονται με λιγότερο πρακτικό χαρακτήρα και επικεντρώνονται μόνο στο εμφανισιακό κομμάτι.

Η χρήση του σακακιού εργασίας στη μόδα δεν είναι νέα. Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, το σακάκι αυτό συνδέθηκε με τους πανκ και αποτέλεσε δήλωση ενάντια στις κυρίαρχες τάσεις μόδας.

Το αρχικό σακάκι αγγαρείας ήταν ένα λειτουργικό ένδυμα σχεδιασμένο για χειρώνακτες και ιδρυματοποιημένους. Πρόκειται για ένα κουμπωμένο σακάκι με φαρδιές τσέπες και χαρακτηριστικό γιακά, που κατασκευάστηκε για να συνδυάζει την αντοχή με την πρακτικότητα. Ένα από τα πιο εμβληματικά παραδείγματα αυτού του ενδύματος στην ποπ κουλτούρα είναι το σακάκι που φόρεσε ο Πολ Νιούμαν στην κλασική ταινία «Cool Hand Luke», όπου το ρούχο αναδεικνύει την τραχύτητα και τη γοητεία του χαρακτήρα του.

Πιο πρόσφατα, έχει επανέλθει στο προσκήνιο μέσα από ταινίες όπως το «Small Things Like These» με τον Κίλιαν Μέρφι όπου υποδύεται έναν σκληρά εργαζόμενο ανθρακωρύχο στην οποία ταινία τελικά αναδεικνύεται η ιστορική και πολιτική σημασία του.

Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, το σακάκι έγινε σύμβολο ενότητας και ανθεκτικότητας, συνδεδεμένο με τις εργατικές απεργίες και την κουλτούρα της εργατικής τάξης. Συγκροτήματα όπως οι Bronski Beat και οι Dexy’s Midnight Runners το ενσωμάτωσαν στην αισθητική τους για να δείξουν αλληλεγγύη με την εργατική τάξη.

Ωστόσο, η σημερινή επανεμφάνιση του σακακιού μέσω της μόδας εγείρει διαμάχες. Για παράδειγμα, κορυφαίες μορφές της μουσικής βιομηχανίας, όπως ο Drake, πωλούν εκδοχές του σακακιού για εκατοντάδες ή και χιλιάδες λίρες, απομακρύνοντας το ρούχο από την εργατική του προέλευση.

Αυτό μπορεί να θεωρηθεί είτε ως οικειοποίηση της τάξης είτε ως αναβίωση της ιστορίας για σκοπό την εμπορευματοποίηση του. Από τη μια πλευρά, η μετατροπή του σε είδος πολυτελείας φαίνεται να υποβαθμίζει τη συμβολική του αξία. Από την άλλη, η παρουσία του στη μόδα μπορεί να λειτουργήσει ως ένας τρόπος διατήρησης και τιμής της ιστορίας που αντιπροσωπεύει.

Εν τέλει, το σακάκι αγγαρείας ή blue collar jacket φέρει βαθιά πολιτισμική σημασία. Η επανεμφάνισή του στην μόδα έχει τη δυνατότητα είτε να διαγράψει το παρελθόν του, είτε να το αναδείξει, ανάλογα με τον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί από τη βιομηχανία και τους καταναλωτές.