Πάπας Φραγκίσκος: Ο πρώτος ποντίφικας που εκδίδει αυτοβιογραφία

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στα Αγγλικά

Ο Πάπας Φραγκίσκος έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος ποντίφικας που δημοσίευσε την ιστορία της ζωής του, ενώ παραμένει στο αξίωμά του. Ο Φραγκίσκος έγραψε το “Hope” σε διάστημα έξι ετών και αρχικά σκόπευε να το δημοσιεύσει μετά το θάνατό του.

Ο Φραγκίσκος άλλαξε γνώμη για τη μεταθανάτια έκδοσή του λόγω της πεποίθησής του ότι οι ανάγκες της εποχής μας απαιτούν να κάνει δημόσιες τώρα τις σκέψεις του για την κληρονομιά του και την κατάσταση του κόσμου.

Συμπίπτει με την έναρξη του παπικού ιωβηλαίου. Ένα ιωβηλαίο πραγματοποιείται κάθε 25 χρόνια στο Βατικανό και ο Φραγκίσκος έχει δηλώσει ότι το θέμα του ιωβηλαίου αυτού του τέταρτου αιώνα είναι “Προσκυνητές της ελπίδας”, που συνδέεται με τον τίτλο του βιβλίου.

Η “Ελπίδα” καλύπτει τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Φραγκίσκου. Ξεκινά με την κληρονομιά του, το πώς οι Ιταλοί πρόγονοί του μετακόμισαν στη Νότια Αμερική για να γλιτώσουν από τη φασιστική κυριαρχία του Μουσολίνι. Μέσα από αυτό, το βιβλίο καλύπτει όχι μόνο τις συνθήκες της γέννησής του στην Αργεντινή, αλλά και τις ρίζες της ενσυναίσθησης που έχει για όσους αγωνίζονται κάτω από την τυραννία και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν και να σφυρηλατήσουν μια νέα ζωή.

Γεννημένος ως Χόρχε Μπεργκόλιο στο Μπουένος Άιρες το 1936, ο Φραγκίσκος είναι ο πρώτος Νοτιοαμερικανός που έγινε Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας. Αφού μιλά για την καταγωγή του, προχωρά στην πρόνοια που τον οδήγησε να γίνει ιερέας Ιησουίτης.

Όλα οδηγούν στο κονκλάβιο που εξέλεξε τον Φραγκίσκο στο θρόνο της Αγίας Έδρας. Ο Φραγκίσκος είχε έρθει δεύτερος στο κονκλάβιο που εξέλεξε τον προκάτοχό του το 2005.

Η παποσύνη του Βενέδικτου ΙΣΤ’ έληξε ως γνωστόν με διαμάχη, όταν παραιτήθηκε από τον θρόνο, μια κίνηση πρωτοφανής μέχρι τότε στη σύγχρονη εποχή. Ο τελευταίος πάπας που παραιτήθηκε από τον τίτλο του ήταν ο Γρηγόριος ΧΙΙ το 1415.

Μεγάλο μέρος της θητείας του Βενέδικτου ως Πάπα αμαυρώθηκε από τα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά επί του προηγούμενου Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’.

Ο Φραγκίσκος εξελέγη Πάπας το 2013 και έφερε μια νέα προσέγγιση στον θρόνο. Ο λιγότερο επίσημος τρόπος του έχει προσδώσει στην παποσύνη του μια πιο επιτιμητική προσέγγιση στη θεολογία, ανοίγοντας την εκκλησία σε νέα επίπεδα πλουραλισμού – δείχνοντας περισσότερη συμπόνια σε σχέση με τους προκατόχους του στην ομοφυλοφιλία και τους διαζευγμένους, ενώ εξακολουθεί να απορρίπτει την πρόταση για γυναίκες ιερείς.

Οι «κολλημένοι» θα πουν ότι το βιβλίο του δεν είναι στην πραγματικότητα το πρώτο παπικό απομνημονεύμα του Φραγκίσκου, πόσο μάλλον ένας άλλος Πάπας που εκδίδει βιβλίο. Πέρυσι κυκλοφόρησε τα απομνημονεύματα “Η ζωή: Η ιστορία μου μέσα από την ιστορία”, το οποίο εμβαθύνει σε κομβικές στιγμές της ζωής του που είναι συνυφασμένες με παγκόσμια γεγονότα, όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής και η πολιτική του Βατικανού.

Ωστόσο, ως μια πλήρης αυτοβιογραφία με στόχο να καλύψει ολόκληρη τη ζωή του 88χρονου Πάπα, η “Ελπίδα” παραμένει μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας. Τα τελευταία χρόνια ο Φραγκίσκος χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο, ωστόσο η θητεία του που ορίζεται από ένα πιο χαλαρό ύφος απέναντι στο κοινό, συνεχίζεται.

Καθώς έρχονται οι κριτικές για την “Ελπίδα”, οι κριτικοί λογοτεχνίας έχουν διαπιστώσει ότι η αυτοβιογραφία είναι μια “αξιοσημείωτη” ιστορία ενός ανθρώπου, αν και αφήνει τα πράγματα “απογοητευτικά χωρίς εξηγήσεις” λέει η Catherine Pepinster για τον Guardian.

Για τους FT, ο Henry Mance σημειώνει επίσης ότι ενώ οι παραλείψεις είναι “απογοητευτικές”, συνολικά ο “ενθουσιασμός του για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση είναι […] εκπληκτικά δύσκολο να του αντισταθείς”.

Ομοίως, οι New York Times διαπιστώνουν ότι το βιβλίο “αναπαριστά με ζωντάνια την παιδική ηλικία του Φραγκίσκου στο Μπουένος Άιρες, αλλά προσφέρει λίγες νέες πληροφορίες για την παποσύνη του”.