Παύλος Κικριλής στο CNN Greece: «Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα έφτιαχνα και πάλι τους Τερμίτες»

Με το πρώτο του βιβλίο «ΤΕΡΜΙΤΕΣ: ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ», ο Παύλος Κικριλής αποτυπώνει την μοναδική πορεία της ζωής του, προσφέροντας στον αναγνώστη μια συναρπαστική, κινηματογραφική αναδρομή στην ιστορία του συγκροτήματος Τερμίτες. Ο Παύλος Κικριλής μίλησε στο CNN GREECE και μας έλυσε πολλές από τις απορίες που είχαμε για την πορεία του, την φιλία του με τον Λαυρέντη και τους Τερμίτες.

Η αφήγηση ξεκινά στη δεκαετία του ’80, όταν οι αρχικές φιγούρες του συγκροτήματος – ο Παύλος, ο Λαυρέντης και ο Δημήτρης Βασαλάκης – σχημάτισαν την PLJ Band, ένα σχήμα που προσπαθούσε να καθιερωθεί με ξένο στίχο, μέχρι τη στιγμή που οι Τερμίτες γεννήθηκαν, με το ελληνικό στίχο και τη προσθήκη του Φίλιππου Σπυρόπουλου.

Η ιστορία τους είναι γεμάτη από αμέτρητα ταξίδια, με το αυτοκίνητο να γίνεται το σπίτι τους, ενώ το Παρίσι και άλλοι τόποι γίνονται σταθμοί που διαμορφώνουν τη μουσική τους πορεία.

Ο Παύλος Κικριλής, μπασίστας και συνθέτης στους Τερμίτες, μας είπε πως νοσταλγεί εκείνα τα αθώα χρόνια της δεκαετίας του ογδόντα:

«Αυτό που μου λείπει είναι η ανεμελιά και τα όνειρα που είχαμε ..επίσης ο τρόπος ζωής…θυμάμαι ότι οι πόρτες μας ήταν ξεκλείδωτες και τα αυτοκίνητα ανοιχτά .. κοιμόμασταν στο Παρίσι σε σκηνή χωρίς κανένα φόβο ..χωρίς κινητά και ίντερνετ.. ω τι ωραία που ήταν τελικά! Πολλά μου λείπουν όπως και οι φίλοι που χάθηκαν!»

Με απλότητα και ζωντάνια, το βιβλίο καταγράφει τις στιγμές της αποτυχίας και της επιτυχίας, προσφέροντας μία πολύτιμη ματιά στην εποχή και την ατμόσφαιρα που γέννησε τον αυθόρμητο ήχο των Τερμιτών. Σε μια περιορισμένη έκδοση, το βιβλίο αναδεικνύει τη διαχρονικότητα της μουσικής τους και το όνειρο που παραμένει ζωντανό, παρά τη σκόνη του χρόνου.

Ο ίδιος ο Παύλος μας εξήγησε πως εκείνα τα χρόνια ήταν αθώα, πολύ διαφορετικά από το σήμερα αλλά το ίδιο δύσκολα οικονομικά:

«Τα χρόνια για επιβίωση Ελληνικών «ροκ» συγκροτημάτων ήταν πάρα πολύ δύσκολα και φυσικά δεν μπορούσαμε να ζήσουμε απ΄ αυτό και ήταν ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να διαλύσουμε το σχήμα, όμως νομίζω ότι και σήμερα επιβιώνουν δύσκολα όσοι ασχολούνται με μουσική εκτός «κλισέ»

Ο Παύλος Κικριλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και έζησε στην ιστορική Πλάκα. Τελείωσε το εξατάξιο τότε γυμνάσιο και παράλληλα σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1972, στα εφηβικά τους χρόνια, δημιούργησαν μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα το πρώτο τους γκρουπ με ονομασία P.L. Band, που αργότερα με την προσθήκη των υπολοίπων γνωστών μουσικών μετονομάστηκε σε P.L.J. Band και αργότερα σε «Τερμίτες».

Υπήρξε συνθέτης σε πολλά τραγούδια του συγκροτήματος και μετά τη διάλυση αυτού έγραψε τραγούδια για αρκετούς τραγουδιστές. Μερικά από αυτά είναι το «Νιώθω Πολλά» που ερμήνευσε ο Μανώλης Λιδάκης, «Κοίτα τι έγινε» που ερμήνευσε η Δούκισσα και το «Φαντάζομαι» με το Νίκο Νομικό.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον Παύλο Κικριλή:

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το βιβλίο για τους Τερμίτες;

Παύλος Κικριλής: Η αφορμή ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν όταν μου ήρθε η επιθυμία να αφήσω ένα κείμενο στα παιδιά μου για να ξέρουν τι πέρασα με αυτή την παρέα που λέγεται Τερμίτες .. ήταν μια μεγάλη περιπέτεια που θα ήθελα την ξέρουν από πρώτο χέρι …όταν κάποια στιγμή βρέθηκα με τον Λ. Μαχαιριτσα του το έδωσα να το διαβάσει …συγκινήθηκε, του θύμισε τα πρώτα χρόνια και με παρότρυνε να το τελειώσω και να εκδοθεί σε βιβλίο όπως και έγινε .. ήθελε και ο ίδιος να προσθέσει κάποια κείμενα όμως δυστυχώς δεν πρόλαβε..

Πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή για ένα συγκρότημα να επιβιώσει; Ζούσατε από αυτό;

Παύλος Κικριλής: Τα χρόνια για επιβίωση Ελληνικών «ροκ» συγκροτημάτων ήταν πάρα πολύ δύσκολα . και φυσικά δεν μπορούσαμε να ζήσουμε απ αυτό και ήταν ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να διαλύσουμε το σχήμα, όμως νομίζω ότι και σήμερα επιβιώνουν δύσκολα όσοι ασχολούνται με μουσική εκτός «κλισέ».

Πώς βλέπεις σήμερα την ελληνική σκηνή; Τι ακούς;

Παύλος Κικριλής: Η ελληνική σκηνή αλλά και γενικότερα η παγκόσμια έχει αλλάξει τρόπο έκφρασης..αυτό δεν είναι ότι καλύτερο για τα δικά μου ακούσματα αλλά οι γενιές αλλάζουν και μαζί οι τρόποι τους .. έχουν δικαίωμα έκφρασης διαφορετικής από την δικιά μας και πως να μην έχουν! Τους έχουμε αφήσει κληρονομιά έναν σάπιο κόσμο ..

Παίζεις σήμερα κάπου αλλού;

Παύλος Κικριλής: Έχω σταματήσει να παίζω δημόσια εδώ και αρκετά χρόνια γιατί όπως είπαμε δεν βγαίνει ο άρτος ο επιούσιος…όμως διατηρώ το προσωπικό μου στουντιάκι όπου παίζω αυτά που κάνω κέφι και ίσως έτσι να είναι καλύτερα.. κανένας συμβιβασμό …ο,τι γουστάρω.

Τι σου λείπει πιο πολύ από εκείνη την εποχή;

Παύλος Κικριλής: Αυτό που μου λείπει είναι η ανεμελιά και τα όνειρα που είχαμε ..επίσης ο τρόπος ζωής…θυμάμαι ότι οι πόρτες μας ήταν ξεκλείδωτες και τα αυτοκίνητα ανοιχτά..κοιμόμασταν στο Παρίσι σε σκηνή χωρίς κανένα φόβο..χωρίς κινητά και ίντερνετ..ω τι ωραία που ήταν τελικά! Πολλά μου λείπουν όπως και οι φίλοι που χάθηκαν!

Αν γυρνούσες πίσω το χρόνο θα έκανες και πάλι το ίδιο;

Παύλος Κικριλής: Σίγουρα..δεν μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή..ίσως να μετρίαζα λίγο την τρέλα που κάποιες στιγμές ίσως να στοίχιζε τη ζωή μου όπως π. χ. οι ταχύτητες με τις μοτοσικλέτες…όμως αυτή τη παρέα με τους Τερμίτες δεν θα την άλλαζα με τίποτα..τα ίδια θα έκανα σίγουρα.