«Βολές» κατά της ΠΟΕ – ΟΤΕ, εξαπολύει με ανακοίνωση του, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων Κέντρων Κοινότητας (ΠΑΝΣΕΚΚ), με αφορμή την απόφαση της Ομοσπονδίας στο 50ο Καταστατικό Συνέδριο της, να αφήσει έξω χιλιάδες συμβασιούχους από το δικαίωμα να είναι πλήρη μέλη της, δημιουργούνται επί της ουσίας νέες διακρίσεις.
Το «μισό βήμα» της ΠΟΕ – ΟΤΑ, να κάνει δηλαδή πλήρη μέλη της μερικές χιλιάδες συμβασιούχους και να στερήσει το δικαίωμα σε περίπου 30.000 δημιουργώντας νέες διαχωριστικές γραμμές βρέθηκε και στο στόχαστρο του ΠΑΝΣΕΚΚ, η οποία το σχολίασε με τη φράση «Too little, too late» (Πολύ λίγο, πολύ αργά).
Ειδικότερα στην ανακοίνωση του, το ΠΑΝΣΕΚΚ, με καυστικό τόνο σημειώνει: «Χαιρόμαστε που η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε επιτέλους μετά από τόσα χρόνια να ασχοληθεί με τους συμβασιούχους εργαζόμενους στα Κέντρα Κοινότητας και τα Παραρτήματά τους. Ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει ότι έχουν υπάρξει τουλάχιστον δύο συνεχόμενες ανανεώσεις συμβάσεων».
Πάντως την ίδια ώρα το ΠΑΝΣΕΚΚ, χαιρετίζει και την απόφαση της Ομοσπονδίας να κηρύξει αποχή-απεργία των εργαζομένων στα Κέντρα Κοινότητας, από τις διαδικασίες έκδοσης προνοιακών επιδομάτων, στην οποία προχωρούν αφού διώκονται άδικα για την έγκριση χορήγησης τους. Σημειώνουμε ότι οι εργαζόμενοι διεκδικούν ταυτόχρονα τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΝΣΕΚΚ:
Το ΠΑΝΣΕΚΚ χαιρετίζει την απόφαση της ΠΟΕ-ΟΤΑ να κηρύξει, να καλύψει και να στηρίξει αποχή-απεργία από τις διαδικασίες έκδοσης προνοιακών επιδομάτων (μήπως εννοούν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα;;). Too little, too late όμως…
Χαιρόμαστε που η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε επιτέλους μετά από τόσα χρόνια να ασχοληθεί με τους συμβασιούχους εργαζόμενους στα Κέντρα Κοινότητας και τα Παραρτήματά τους. Ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει ότι έχουν υπάρξει τουλάχιστον δύο συνεχόμενες ανανεώσεις συμβάσεων βάσει της τελευταίας απόφασης του 50ου καταστατικού συνεδρίου της Ομοσπονδίας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Επισημαίνουμε όμως ότι το ζήτημα δεν είναι τα προνοιακά επιδόματα ή νέτο σκέτο το ΕΕΕ και το θολό νομικό πλαίσιο απόδοσής του, αλλά το ότι υπάρχει βαθιά διάσταση και διαχωρισμός ανάμεσα σε ΙΔΑΧ και Μόνιμους από τη μία και ΙΔΟΧ από την άλλη. Οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου είμαστε καθολικά εκτεθειμένοι, όπως έχουμε ξαναγράψει πολλάκις, αφού με το καθεστώς εργασίας μας βρισκόμαστε υπό διαρκή ομηρία και απειλή δεχόμενοι τρομερές πιέσεις. Κι επιπλέον, το γεγονός ότι συμβασιούχοι εργαζόμενοι καλούμαστε να διαχειριστούμε δημόσιο χρήμα, εκτός του ότι είναι καταχρηστικό, μας καθιστά ευάλωτους σε εργοδοτικές κι άλλες πιέσεις, αλλά κυρίως μας καθιστά αναλώσιμους. Γι’ αυτό ο αγώνας για τη μονιμοποίησή μας, για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους είναι η μόνη δικλείδα ασφαλείας.
Ας είναι όμως. Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.
Με το WordPress Automatic Plugin από την codecanyon
Πλέον στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύονται αυτόματα άρθρα μέσω «RSS feeds».
Από όποια σελίδα μας τα προσφέρει!
Δεν φέρουμε καμιά απολύτως ευθύνη για το περιεχόμενο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε Σε αυτή την τοποθεσία
Αν πιστεύεται πως αυτό το άρθρο πρέπει να διαγραφεί μην διστάσετε να μας βρείτε στα social media.
