Τα Όσκαρ αντιμέτωπα με το streaming: To «αγκάθι» και ο πόλεμος με το… παραδοσιακό

Παρά την αυξανόμενη διεθνοποίηση και την τάση να αγκαλιάζουν νέες, καινοτόμες παραγωγές, τα Όσκαρ παραμένουν αντιμέτωπα με τις μεγάλες προκλήσεις του streaming και την πτώση της τηλεθέασης και της δημοτικότητας των βραβείων.

Τα τελευταία χρόνια, η Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αναγνωρίζοντας τη μεταβαλλόμενη φύση της κινηματογραφικής βιομηχανίας, έχει προσπαθήσει να διαφοροποιήσει και να διευρύνει τα μέλη της, προσαρμοζόμενη στις σύγχρονες απαιτήσεις της βιομηχανίας και των θεατών.

Ωστόσο, παρά την αυξανόμενη διεθνοποίηση και την τάση να αγκαλιάζουν νέες, καινοτόμες παραγωγές, τα Όσκαρ παραμένουν αντιμέτωπα με μεγάλες προκλήσεις.

Απεργίες, το κλείσιμο των κινηματογραφικών αιθουσών κατά τη διάρκεια της πανδημίας και η πτώση της τηλεθέασης των βραβείων, έχουν φέρει στην επιφάνεια τα αμφιλεγόμενα σημεία αυτής της περίφημης γιορτής του κινηματογράφου.

Σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η πλατφόρμα του Netflix, που έχει γίνει συνώνυμο της επανάστασης στο streaming, αγωνίζεται χρόνια τώρα να κατακτήσει το πιο περιζήτητο βραβείο της βραδιάς: το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Παρά τις συνεχείς υποψηφιότητες για ταινίες όπως το Roma, The Irishman, Mank, The Power of the Dog, All Quiet on the Western Front και Maestro, το Netflix φαίνεται να παραμένει πάντα λίγο μακριά από το Όσκαρ.

Εντυπωσιακές παραγωγές που απέσπασαν πλήθος υποψηφιοτήτων, αλλά έφυγαν από την τελετή χωρίς το κορυφαίο τρόπαιο, αφήνοντας την αίσθηση του ανεκπλήρωτου στα μάτια των θεατών.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Netflix παραμένει η αποδοχή για τις σκηνοθετικές του προσπάθειες, όπως στα Roma και The Power of the Dog, με το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας να αποτελεί μία παρηγοριά για την πλατφόρμα, η οποία συνδέεται άμεσα με το streaming και τη νέα εποχή της κινηματογραφικής διανομής.

Στον αντίποδα αυτής της κυριαρχίας των ψηφιακών πλατφόρμων, η ανεξάρτητη εταιρεία διανομής A24, γνωστή για τις τολμηρές και προκλητικές της παραγωγές, επανέρχεται δυναμικά.

Η επιτυχία του The Brutalist, μια αμερικανική υπερπαραγωγή μεγάλης κλίμακας που συνδυάζει την τέχνη με τις επιρροές από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα, αναδεικνύει τις θεματολογίες που παραδοσιακά τράβηξαν την προσοχή της Ακαδημίας.

Αν και η ταινία έχει συναντήσει κάποιες αντιδράσεις για το άνισο δεύτερο μέρος και την επιμέρους χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, παραμένει ένας σοβαρός υποψήφιος για το μεγάλο βραβείο Καλύτερης Ταινίας.

Σε έναν κόσμο όπου το streaming και οι παραδοσιακές κινηματογραφικές παραγωγές βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση και σύγκρουση, το Netflix παραμένει η μεγαλύτερη δύναμη του streaming, αλλά η Ακαδημία φαίνεται να διατηρεί μία κριτική στάση απέναντι σε αυτές τις νέες μορφές διανομής.

Η αντίθεση είναι εμφανής και στα υπόλοιπα μεγάλα φαβορί της χρονιάς, όπου ταινίες όπως το Anora και το Wicked αντιμετωπίζουν αντιφατικές κριτικές και περιορισμένες πιθανότητες κατάκτησης των μεγάλων βραβείων.

Το Dune: Part Two, με την εντυπωσιακή τεχνική του επάρκεια, αναμένεται να διεκδικήσει βραβεία πιο περιορισμένων κατηγοριών, παραμένοντας ωστόσο το κεντρικό παράδειγμα της συνύπαρξης του καλλιτεχνικού με το εμπορικό σινεμά.

Η πραγματική ερώτηση για τον σύγχρονο θεατή του streaming είναι αν τα Όσκαρ εξακολουθούν να έχουν την ίδια βαρύτητα και αναγνώριση που είχαν στο παρελθόν.

Τα streaming platforms, όπως το Netflix και το Disney+, έχουν αναδειχθεί σε κυρίαρχους παίκτες της βιομηχανίας, αλλά η Ακαδημία φαίνεται να διατηρεί μια παραδοσιακή προτίμηση στις κινηματογραφικές παραγωγές με πιο παραδοσιακό Χολυγουντιανό παρελθόν.

Το κοινό, ωστόσο, παραμένει πιστό στις νέες μορφές ψυχαγωγίας, τις οποίες προσφέρει το streaming, γεγονός που ενισχύει την αμφισβήτηση του παραδοσιακού σινεμά και των βραβείων Όσκαρ.

Στο σημερινό, ταχύτατα εξελισσόμενο τοπίο, είναι σαφές ότι το μέλλον των Όσκαρ και του κινηματογράφου θα εξαρτηθεί από τη δυναμική αυτή σύγκρουση ανάμεσα στις παραδοσιακές αξίες των εδραιωμένων στούντιο και τη νέα εποχή της ψηφιακής ψυχαγωγίας.