Το αριστούργημα του Μπομπ Ντίλαν που γράφτηκε από ένα «φάντασμα»

Ο Bob Dylan μιλάει για το πώς οι τραγουδοποιοί δεν μπορούν ποτέ να είναι πραγματικά σίγουροι από πού προέρχονται τα τραγούδια τους.

Ο Bod Dylan συνήθιζε να κοιτάζει πίσω τη δουλειά του με απορία και να αναρωτιέται πώς τα κατάφερε. «Δεν το κάνω πια αυτό», προσθέτει. «Δεν ξέρω πώς έγραψα αυτά τα τραγούδια. «Αυτά τα πρώτα τραγούδια γράφτηκαν σχεδόν μαγικά», είπε στο CBS πριν παραθέσει τον εναρκτήριο στίχο από τον ύμνο του του 1965, «It’s Alright Ma (I’m Only Bleeding)»:

“Darkness at the break of noon
Shadows even the silver spoon
The handmade blade, the child’s balloon
Eclipses both the sun and moon
To understand you know too soon
There is no sense in trying.”

Στα απομνημονεύματά του, αφηγείται τη μυστικιστική μέθη της δημιουργικότητας στην πιο αχαλίνωτη μορφή της, ενώ αναλύει την επιστροφή του το 1989 φτιάχνωντας το δίσκο Oh Mercy. Αν και ήταν ο καλύτερος δίσκος του εδώ και χρόνια, ο Dylan λέει πως δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος ολοκληρωτικά με το κάθε τραγούδι.

Στην πραγματικότητα, ο Dylan δεν γνωρίζει πλήρως πως γράφεται ένα τραγούδι, καθώς είπε στον Robert Hilburn του CBS: «Είναι σαν ένα φάντασμα να γράφει ένα τραγούδι, σου δίνει το τραγούδι και φεύγει. Δεν ξέρεις τι σημαίνει. Μόνο που το φάντασμα με επέλεξε να γράψω το τραγούδι».

Ο Dylan βγήκε στην ροκ σκηνή ως η νέα πολιτική φωνή της εποχής και ήταν παραγωγικός σε άκρα. Δεν ήταν απλώς θέμα ποσότητας. η ποιότητα παρέμεινε στο χρυσό πρότυπο καθώς έγραψε μερικές από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του με φαινομενική ευκολία. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι ένα τέλειο παράδειγμα: γραμμένο στο πίσω μέρος ενός ταξί.

Ο Dylan είναι ένας καλλιτέχνης του οποίου το ταλέντο φαίνεται τόσο θαυματουργό που έχει φτάσει σε επίπεδο status παρόμοιο με κάτι ιερό, και λατρεύεται σαν ένας αληθινός μουσικός Θεός. Αλλά ενώ ο Μωυσής ανέβηκε ένα βουνό για να βρει τις εντολές, ο Dylan έπρεπε απλώς να πάρει ένα ταξί της Νέας Υόρκης για να γράψει το «Desolation Row», το επικό τραγούδι του για την Αμερική.

Ως τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ του 1965 Highway 61 Revisited, το «Desolation Row» είναι ένας μαίανδρος διάρκειας 11 λεπτών για το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της χώρας. Συνδυάζοντας μια σειρά από μεταφορές και εικόνες είτε από τις πρόσφατες ειδήσεις του κόσμου, την κλασική λογοτεχνία ή την κινηματογραφική ιστορία, είναι ένα πολύ διάσημο κομμάτι. Ο Dylan εδώ φαίνεται να σχολιάζει το χάος της σύγχρονης ζωής.

To «φάντασμα» του Dylan ζει ακόμη και σήμερα και του προσφέρει τα νέα του τραγούδια απλόχερα. Θα δούμε άραγε ένα νέο άλμπουμ από τον Dylan σύντομα;