Ένα συγκινητικό «αντίο» στον Μανώλη Λιδάκη – Η φωνή του «πλημμύρισε» το Πολιτιστικό Κέντρο

Ανατριχίλα. Δάκρυα στα μάτια, βλέμματα που συναντιούνται χωρίς να χρειάζεται να ειπωθεί λέξη. Ήταν σαν να ήταν εκεί, ανάμεσά μας, τραγουδώντας με την ίδια ψυχή, με το ίδιο πάθος που τον χαρακτήριζε. Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί εβδομάδες πριν γι αυτή την βραδιά
Ήταν και ο Μανώλης εκεί… Παρόλο που είχε φύγει από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες, η φωνή του αντήχησε ξανά, γεμάτη συναίσθημα, γεμάτη από εκείνη τη βαθιά μελαγχολία και την αλήθεια που τον χαρακτήριζε πάντα. Στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου, το κοινό κράτησε την ανάσα του καθώς η μουσική ξεκίνησε. Ο μαέστρος Μύρωνας Μιχαηλίδης στο πιάνο, και μέσα από τα ηχεία η γνώριμη φωνή του Μανώλη Λιδάκη γέμισε τον χώρο, τυλίγοντας τις ψυχές όλων με συγκίνηση.
Ανατριχίλα. Δάκρυα στα μάτια, βλέμματα που συναντιούνται χωρίς να χρειάζεται να ειπωθεί λέξη. Ήταν σαν να ήταν εκεί, ανάμεσά μας, τραγουδώντας με την ίδια ψυχή, με το ίδιο πάθος που τον χαρακτήριζε. Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί εβδομάδες πριν γι αυτή την βραδιά.
Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιάννη Καλπούζου, «Μεθυστής… στα χώματα της Κρήτης», μετατράπηκε σε ένα ζωντανό μνημόσυνο, σε μια στιγμή βαθιάς σύνδεσης ανάμεσα στη μουσική, τη λογοτεχνία και την ίδια τη ζωή. Γιατί ο Μανώλης Λιδάκης δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος ερμηνευτής· ήταν μια φωνή που μίλησε στις ψυχές των ανθρώπων, που άγγιξε μνήμες, που ταξίδεψε καρδιές.
Ακόμα κι αν έφυγε, η φωνή του θα συνεχίσει να μας συντροφεύει. Γιατί οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν μέσα στα τραγούδια τους, στις λέξεις που άφησαν, στις στιγμές που μας χάρισαν. Και εκείνο το βράδυ, στο Ηράκλειο, ο Μανώλης Λιδάκης ήταν πιο παρών από ποτέ.
Αναπαραγωγή άρθου από εδώ