Δέκα χρόνια ελληνικός κινηματογράφος, στο Βερολίνο. Και από το φεστιβάλ που διοργανώνεται , έχουν παρελάσει στον ιστορικό κινηματογράφο Babylon στην Οδό Ρόζα Λούξεμπουργκ της γερμανικής πρωτεύουσας, πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες, παραγωγοί και ένα ζωηρό, πολύγλωσσο κοινό που σπεύδει στον κινηματογράφο για να απολαύσει τις ταινίες.
Και στη εφετινή γιορτή του ελληνικού κινηματογράφου, οι διοργανωτές έχουν φροντίσει να προβάλουν το «Υπάρχω», την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Αλλά και ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό, που έχει γράψει υπέροχα τραγούδια και μουσικές. Επίσης την «Ευτυχία (Παπαγιαννοπούλου)», όπως και τη ταινία «Αυτή η νύχτα μένει» του Nίκου Παναγιωτόπουλου.
Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Βερολίνου, Σοφία Σταυριανίδου
Τι λέει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Βερολίνου
Όπως λέει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Βερολίνου, Σοφία Σταυριανίδου, το θέμα που διατρέχει το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τη μουσική. Την ελληνική μουσική, μέσα από ταινίες, ντοκιμαντέρ και ειδικά αφιερώματα. Σαν μια αναγκαία μουσική υπόκρουση για ένα πάρτι, μια γιορτή για τα δέκα χρόνια κινηματογραφικής παρουσίας στη δύσκολη πόλη του Βερολίνου, την πατρίδα της Μπερλινάλε.
Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Βερολίνου δεν χρειάζεται πια πολλές συστάσεις, στην Ελλάδα αλλά πλέον και στη Γερμανία. Είναι το ετήσιο ραντεβού για μια στιβαρή επισκόπηση δειγμάτων ελληνικής κινηματογραφίας «ποικίλης ύλης».
Ανοίγει σήμερα 26 Μαρτίου την αυλαία του μέχρι την Κυριακή 30 Μαρτίου.
Καζαντζίδης, Παπαγιαννοπούλου, Creep Records
«Νότες on film» λέγεται το φετινό αφιέρωμα λοιπόν και έχει λίγο από όλα. «Αναφέρεται σε σπουδαίους τραγουδοποιούς, συνθέτες, τραγουδιστές.
Μέσα σε αυτό εντάσσεται και το «Υπάρχω», η ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου για τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Ο ιστορικός κινηματογράφος Babylon στην Οδό Ρόζα Λούξεμπουργκ του Βερολίνου γεμάτος από θεατές
Υπάρχει όμως κι ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό, που έχει γράψει υπέροχα τραγούδια και μουσικές. Θα παίξουμε την «Ευτυχία (Παπαγιαννοπούλου)». Kαι βέβαια μια κορυφαία στιγμή είναι η ταινία «Αυτή η νύχτα μένει» του Nίκου Παναγιωτόπουλου, μια από τις καλύτερες ταινίες, κατά τη γνώμη μου, του νέου ελληνικού κινηματογράφου με το ομώνυμο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη» λέει η Σοφία Σταυριανού λίγο πριν από την πρεμιέρα του Φεστιβάλ.
Aλλά στο πρόγραμμα ξεχωρίζει κι ένα ντοκιμαντέρ για τη δισκογραφική Creep Records, το «Return of the Creeps», για την εμβληματική εταιρεία του New Wave και Punk των 80s «κάπου ανάμεσα σε Κυψέλη, Πατήσια, Εξάρχεια».
Το εναρκτήριο, ευπώλητο «Υπάρχω» του Τσεμπερόπουλου πάντως, πολυσυζητημένο στην Ελλάδα και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ποπ τραγουδιστή Χρήστου Μάστορα, κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη στη Γερμανία, είναι sold out και οι Γερμανοί διανομείς της ταινίας πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Αλλά το «Υπάρχω» δεν ταξιδεύει στο Βερολίνο μόνο χάρη εμπορικότητας.
«Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ο άνθρωπος που ταξίδεψε, που τραγούδησε την ξενιτιά και τη διασπορά. Αυτός ήταν ο ήρωας της ξενιτιάς, των λαϊκών στρωμάτων, του πόνου, του μόχθου. Έτσι αισθανόταν και ο ίδιος» λέει η Σοφία Σταυριανίδου, σημειώνοντας ότι η ταινία αυτή συμπίπτει με τα 65 χρόνια από την ελληνογερμανική συμφωνία για την απασχόληση Ελλήνων εργατών στη Γερμανία (των πρώτων «γκασταρμπάιτερ»).
Δέκα χρόνια απολογισμός
Από εκεί και πέρα και φέτος το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου είναι πλούσιο. Mερικές μόνο ψηφίδες: «First Milk» του Παναγιώτη Παπαφράγκου, «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, «Νυχτερινός εκφωνητής» του Ρένου Χαραλαμπίδη, αλλά και ένα ντοκιμαντέρ για το θέατρο «Εμπρός» στην Αθήνα από την Άλκηστη Καφετζή και μια εγκατάσταση εμπνευσμένη από τον Μίκη Θεοδωράκη του Αστέρη Κούτουλα.
Για τη συμπλήρωση των 10 χρόνων του Φεστιβάλ η Σοφία Σταυριανίδου κάνει τον δικό της απολογισμό στην DW και σημειώνει: «Ξεκίνησε με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ακτιβιστικό, και τώρα έχει πάρει μια εντελώς διαφορετική μορφή. Είναι ένα κλασικό φεστιβάλ, δηλαδή μοντέρνο… γιατί το μοντέρνο είναι κλασικό κατά τη γνώμη μου. Τα χρόνια που βρίσκομαι στο τιμόνι του πηγαίνει στην κατεύθυνση που θέλουμε να το πάμε, δηλαδή προς αυστηρές, ανεξάρτητες επιλογές. Ανεξάρτητες από οτιδήποτε πέρα από τα κριτήρια των προγραμματιστών μας.
Ένα φεστιβάλ, που προσφέρει προκλήσεις στους θεατές μας, γιατί αυτή είναι η αποστολή ενός φεστιβάλ.
Όπως επισημαίνει, αν και ελληνικό, το φεστιβάλ έχει διεθνείς προδιαγραφές. «Στόχος μας είναι να παραμείνουμε ψηλά, να έχουμε ανεξάρτητες επιλογές, να έρχεται κόσμος, ακόμα περισσότερος, να εκτιμά τις επιλογές αυτές και πιθανότατα να ενισχύσουμε τα παράλληλα προγράμματα και εκδηλώσεις».
Πηγή: DW
Αναπαραγωγή άρθου από εδώ
