Ποιότητα vs δημοτικότητας – Η νέα πραγματικότητα
Κατά μία έννοια, θα μπορούσες να συμπεράνεις ότι η φετινή τελετή των Όσκαρ είχε μια πρωτοφανή δυναμική, ενώ η βραδιά μπορεί να ιδωθεί υπό το πρίσμα δύο οπτικών: είτε η τηλεοπτική μετάδοση είναι υπέροχη είτε απλά τα βραβεία έχουν αρχίσει να δομούν μια νέα ταυτότητα, που δεν είναι σίγουρη για την επιτυχία που μπορεί να προσφέρει.
Βέβαια, προσωπικά δεν έχω την ικανότητα να τοποθετήσω την τελετή στη λίστα των αποτυχημένων βραδιών – ως λάτρης των ταινιών και της ίντριγκας (που ακολουθεί τις επιλογές των απονομών) – καθώς εν μέρει συμφωνούσα με τη δυναμική της απονομής των φετινών βραβείων… αυτό ίσως να έρθει με την επόμενη απονομή που η εικόνα των νέων… εκροών θα είναι περισσότερο ολοκληρωμένη.
Ποιότητα vs δημοτικότητας
Τα Όσκαρ ανέκαθεν αφορούσαν τη συνάντηση του ποιοτικού με τη δημοτικότητα για ένα είδος σταθερού εδάφους που βρίσκεται στην ισορρόπηση των δύο – και, μερικές φορές, την καλλιτεχνική ωμότητα. Ως εκ τούτου, τα βραβεία πάντοτε χρησιμοποιούσαν την υπόστασή τους ως “όπλο” διαμόρφωσης της “εικόνας” του Χόλιγουντ ως μιας «φανταχτερής» βιομηχανίας.
Μια προαναγγελία των “κινηματογραφικών” κυμάτων και τάσεων. Ως εκ τούτου, η εικόνα που προέβαλαν τα βραβεία γινόταν πάντα με δύναμη και καθαρότητα εκείνη των mainstream παραγωγών και των αποθανατισμένων δημιουργιών.
Η νέα πραγματικότητα
Και εδώ τοποθετείται μια νέα πραγματικότητα, που αναδεικνύεται, για τη φετινή απονομή των βραβείων, καθώς το “Anora”, η επική κωμωδία του Σον Μπέικερ για μια υπάλληλο της “ροζ” βιομηχανίας, που βιάζεται ώστε να παντρευτεί γρήγορα τον γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη, κέρδισε πέντε από τα έξι Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια.
Αυτό που ένιωθε νέο και διαφορετικό είναι ότι με το να χρίσουμε ως “εστεμμένη βασίλισσα” τόσο αποφασιστικά μια ανεξάρτητη ταινία, ενώ η συντριπτική πλειονότητα όσων παρακολουθούσαν τη μετάδοση κατά πάσα πιθανότητα δεν την είχαν δει ποτέ και εδώ συμπεραίνουμε πως τα Όσκαρ, αντιγράφοντας το πνεύμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, σφράγισαν αυτό που μπορεί γρήγορα να γίνει η νέα τους ταυτότητα: μια “μπουτίκ” απονομής βραβείων μακριά από τη “μάστιγα” των mainstream και πιο κοντά στην… απροσδόκητη τέχνη.
Το κεντρικό ερώτημα
Και εδώ ένα είναι το ερώτημα. Είναι λάθος να επιλέγουμε την ποιότητα από τη δημοτικότητα; Η απάντηση είναι αρνητική. Θα μπορούσαμε να πούμε, φυσικά, ότι μάλλον είναι το σωστό. Ωστόσο, απορρίπτοντας ουσιαστικά το mainstream Χόλιγουντ, ακόμη και όταν διαφαίνονται οι συμβατικές παγίδες του, τα Όσκαρ του 2025 έδωσαν ένα μήνυμα που ήταν σημαντικά διαφορετικό από εκείνο που εισέρχονταν κατά τις προηγούμενες τελετές. Εδώ αποκαλύπτεται πως η εικόνα της βιομηχανίας που πρόβαλε η τελετή ήταν αυτή της κυριαρχίας περισσότερο από το νέο διεθνές “εκλογικό” κοινό της – παρά της παραδοσιακής αμερικανικής “πλειοψηφίας” της… ένας αλτρουιστικός εξ-ευρωπαϊσμός έναντι του φαντασμαγορικού αμερικανισμού.
Αναπαραγωγή άρθου από εδώ
