Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ ήταν εξ αρχής ένα αίνιγμα. Όχι ότι δεν είχε δώσει την αίσθηση για την πολιτική που θα ακολουθήσει, αλλά υπήρχαν πριν από την εκλογή του απορίες σε σχέση με το ύψος των δασμών και το περιεχόμενου αυτού που ονόμαζε μεταρρυθμίσεις.
Από τις πρώτες μέρες, ίσως και ώρες, που έγινε ένοικος του Λευκού Οίκου, η επιμονή- που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και εμμονή- με τους δασμούς ήταν εμφανής. Πρώτα θύματα οι γείτονές του, Καναδάς και Μεξικό, που μαζί με την Κίνα έγιναν οι τρεις «αγαπημένες» του Ντόναλντ Τραμπ. Και αν αυτό στην αρχή αντιμετωπίστηκε ως μία «συζητήσιμη» πολιτική, στην πορεία τα πράγματα έδειξαν ότι δεν υπήρχε πεδίο διαπραγμάτευσης.
Η χθεσινή ανακοίνωση για δασμούς στα προϊόντα που εισάγονται από τον Καναδά στις ΗΠΑ με δασμούς της τάξης του 50% έβαλε ουσιαστικά την διεθνή οικονομία σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς εδώ και 80 από το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχαν ορισμένες παραδοχές, στις οποίες οι πάντως ομονοούσαν και αυτές δεν υπάρχουν πια.
Το δόγμα «καλύτερα δασμοί, παρά δεσμοί» είχε ως «θύματα» τους άμεσους γείτονες των ΗΠΑ, χώρες που μέχρι πρότινος εθεωρούντο οι φυσικοί σύμμαχοι της υπερδύναμης. Αυτό σε συνδυασμό με την επιθετική ρητορική απέναντι στους επίσης παραδοσιακούς συμμάχους Ευρωπαίους, δημιουργεί ένα μείγμα που ήδη αρχίζει να καταγράφει σοβαρούς τριγμούς στην παγκόσμια οικονομία.
Η μετάβαση από τον προστατευτισμό στο ελεύθερο εμπόριο έγινε ομολά, καθώς ούτε εφαρμόστηκε από τη μία μέρα την άλλη, ενώ παράλληλα η δραστική μείωση των δασμών ενίσχυσε τη δυναμική πολλών κλάδων παγκοσμίως. Η αντίστροφη κίνηση από το ελεύθερο εμπόριο προς τον προστατευτισμό είναι βέβαιο ότι δεν θα γίνει το ίδιο ομαλά. Περάσαμε οικονομική κρίση, πανδημία, περιφερειακούς πολέμους και τώρα πρέπει να «γευτούμε» έναν οικονομικό πόλεμο, που πολλοί πιθανόν να φέρει ύφεση και νέες αυξήσεις σε βασικά προϊόντα. Δεν ξέρω τι άποψη έχουν για τις αντοχές μας οι ισχυροί του πλανήτη, αλλά θα πρέπει να τους ενημερώσουμε ότι… τα αποθέματα έχουν εξαντληθεί.
Αναπαραγωγή άρθου από εδώ
